“Mijn zoontje tekent lieve en slechte orkanen”
Lommelse Nina Versteegden kiest ook na verwoestende orkaan voor Sint-Maarten
“Eerst zaten we in mijn slaapkamer. Toen sprong het schuifraam stuk en zijn we naar daar gelopen.” Kleine Oskar (4) kruipt onder het badkamermeubel. Net zoals hij de nacht van 6 september deed, toen orkaan Irma verwoestend toesloeg. “Van donder en bliksem heeft hij schrik, maar tijdens Irma was hij echt niet bang. Gelukkig”, zegt zijn mama Nina Versteegden, een Lommelse die al 9 jaar op Sint-Maarten woont. “Dit is een lieve orkaan”, zegt Oskar fier, terwijl hij een felgekleurde tekening toont. Het is zijn manier van verwerken. “Hij praat veel over Irma”, zegt mama Nina. “In de eerste weken kribbelde hij tornado’s. Soms met donkere kleuren, om aan te tonen hoe slecht Irma was.” Maar zijn kleurrijke “lieve Irma” vindt hij zelf de leukste.
Dagboek
Oskar is geboren op Sint-Maarten. Zijn mama Nina Versteegden (33) verhuisde in 2008 voor haar eerste job vanuit Lommel naar het Nederlandse deel van het Caraïbische eiland. Vlak na de doortocht van Irma brachten we in Het Belang van Limburg het orkaandagboek van Nina. Hoe ze samen met haar man Damian en Oskar moest schuilen, van de ene naar de andere kamer vluchtte. Hoe ze zagen dat een deel van hun dak was gaan waaien. Dik drie maanden later, gingen we haar opzoeken.
Het huis van het gezin op een bergflank in Pelican, is zwaar beschadigd. Al ziet de benedenverdieping, het deel dat Nina huurt, er intussen weer oké uit. Hier en daar wat barsten in de muren, karton dat dienst doet als raam. Maar het is al een pak beter dan vlak na de orkaan. “Na Irma hebben we drie weken keihard gewerkt in en rond het huis”, vertelt Nina. “Ik wilde dat het weer leefbaar was. Voor Nina, voor Oskar”, vertelt Damian, die Jamaicaanse roots heeft. “Ik zag iedereen vertrekken. Ik wilde niet dat zij zouden weggaan. Dat ik alleen achterbleef.” “Vlak na de orkaan werd op de radio aangekondigd: vlucht naar Nederland vertrekt nu, vlucht naar Frankrijk... Als je meewilde, moest je je met een rugzak naar de luchthaven haasten en alles achterlaten”, zegt Nina. “Veel mensen zijn vertrokken. Veel gezinnen leven daardoor gescheiden. Moeders en kinderen weg, vaders nog hier. Soms wordt die vraag wel gesteld: blijf jij daar met Oskar? Kom je niet terug naar België? Maar ik mis België niet enorm. Mijn ouders wel, maar België niet. Gelukkig hebben mijn ouders mij nooit onder druk gezet om terug te keren. Ze hebben me mijn hart laten volgen.”
Het gezin heeft zich maanden lang moeten behelpen. “We hebben iets meer dan twee maanden geen stroom gehad en drie maanden geen internet”, zegt Nina. “De buren hebben een generator. Zo kregen we via een lang verlengsnoer stroom voor onze koelkast en één lamp. Koken deden we op gas. We moesten ons douchen en wassen met een zaklamp. Warm water hebben we nog steeds niet. Al is een koude douche geen straf met deze warmte. Ook onze auto was zwaar beschadigd. Ik heb weken rondgereden met een volledig beschadigde voorruit, voor ze hersteld kon worden. Een handspiegel deed dienst als zijspiegel.”
We moesten ons douchen en wassen met een zaklamp. Warm water hebben we nog steeds niet. Al is een koude douche geen straf met deze warmte.
Nina VERSTEEGDEN (33) Lommelse in Sint-Maarten
Blauwe zeilen
De bovenverdieping van het huis is nog steeds zwaar beschadigd. Als het regent, sijpelt het water naar binnen. Verschillende emmers en boxen staan klaar om het water op te vangen. Het is er broeierig heet. “Met blauwe zeilen en latjes van het hek buiten, heeft Damian het dak voorlopig gemaakt”, zegt Nina. “Onze huisbazin is een Zwitserse vrouw van
77. Zij woont normaal in Zwitserland, maar komt in de winter enkele maanden hier op de bovenverdieping wonen. Hoewel ze wist dat het huis zo zwaar beschadigd was, is ze toch gekomen. Wat ze gaat doen met het huis is onduidelijk. Ik hoop überhaupt dat het nog gemaakt wordt. We waren zo blij dat we dit plekje gevonden hadden. Het is belangrijk dat alles snel hersteld is, zeker voor het volgende orkaanseizoen in juli. Nu zijn we veilig, maar wat als er nog een orkaan komt?”
Catamarans
Nina, die op het eiland werkt als architect, moest redelijk snel na Irma weer aan de slag. Haar man Damian is werkloos sinds de orkaan. “Damian deed onderhoud van catamarans die verhuurd werden aan toeristen”, vertelt Nina. “Vijf boten zijn volledig gezonken, vier worden gerenoveerd. Het is een internationale firma, dus ze komen er wel weer bovenop. Intussen is hij aan het bijklussen in de bouw. Daar hebben ze nu natuurlijk volk nodig.”
Al bij al gaat het redelijk goed met Nina, Damian en Oskar. Ondanks alles, zijn ze gelukkig. “Zin in barbecue?”, vraagt Nina. Dat aanbod slaan we niet af. Damian is chef van dienst: vis op Jamaicaanse wijze. Oskar is uitgelaten. Ook buurman Frank (zie kader) is uitgenodigd. Hij geniet. Nina geniet. Wij genieten. Heel even wordt Irma vergeten.