Puntjes op de i
Premier Michel heeft gesproken. Voor het eerst sinds het uitbreken van de heisa rond staatssecretaris Theo Francken en diens leugen over de repatriëringsvlucht naar Soedan, verdedigde de eerste minister gisteren het migratiebeleid van zijn regering. Zelf noemde hij het “de puntjes op de i zetten” om desinformatie tegen te gaan, maar in de realiteit stipte Michel vooral de puntjes op de twee i’s van zijn eigen geloofwaardigheid aan.
Na de door N-VA gedomineerde discussie over de kernuitstap, groeit ook in het Soedandossier de indruk dat niet Charles Michel maar wel Bart De Wever de man is die de beslissingen neemt in dit land. Dat die perceptie in Vlaanderen leeft, tant pis voor de premier. Maar dat die kritiek nu ook in Wallonië steeds luider klinkt, doet pijn. Eerst was er het gemor binnen zijn eigen MR, gisteren volgde de open brief van de gebroeders-regisseurs Dardenne waarin ze niet alleen het ontslag van Francken eisten, maar Michel ook verweten niet tegen Francken te durven ingaan omdat dit electoraal gevoelig ligt. N-VA zit inderdaad in een electorale machtspositie. Als Theo Francken moet gaan, valt ook deze regering. CD&V-voorzitter Wouter Beke stelde zich wel vragen bij de politieke ethiek van N-VA, maar het ontslag van Francken vroeg hij niet. Want wie het laatste duwtje geeft, betaalt de prijs. En voor N-VA zou het een koud kunstje zijn om het ontslag van Francken voor te stellen als een bewuste strategie om de ‘politicus van het jaar’ kalt te stellen. Een nieuwe Bormsverkiezing is dan niet meer veraf. De Wever deed anderhalve week geleden in ‘Terzake’ al een voorafname door te zeggen dat iedereen die Francken weg wil, voor een opengrenzenbeleid is. Qua framing kan dat tellen.
Aan de kant van de feiten blijft de vaststelling dat Francken heeft gelogen over de geplande repatriëringsvlucht naar Soedan. Hij lichtte de premier en het parlement bewust verkeerd in. In landen als Nederland, waar Francken blijkbaar naar opkijkt (gezien zijn motto ‘Je maintiendrai’) kost zoiets een regeringslid zonder enige twijfel de kop. Communicatielijn of niet.
Hier niet. Hier blijft Francken op post. Omdat niemand zin heeft in verkiezingen over N-VA-thema’s als asiel en migratie, maar ook omdat op Francken – op zijn Twittertaal na – weinig valt aan te merken qua beleid. Want wat moeten we met Soedanese transitmigranten die hier geen asiel willen aanvragen omdat ze liever naar Groot-Brittannië gaan, maar die we ook niet kunnen terugsturen omdat ze gefolterd zouden kunnen worden? Zegt u het ons. Het enige dat zich op termijn tegen N-VA zou kunnen keren, is hun overmoed. Politiek is ook ruimte laten aan anderen. Michel tenminste de indruk geven dat hij baas is in zijn regering. De Wever mag dan wel domineren, iedereen die in dit land iets wil realiseren heeft partners nodig aan de overkant van de taalgrens. Ook N-VA.
N-VA zit in een electorale machtspositie. Als Theo Francken moet gaan, valt ook deze regering