Arme Carles

Hoe zou het nog zijn met Carles Puigdemont, de door Spanje afgezette, maar met vlag en wimpel herkozen minister-president van Catalonië?

Niet zo goed, vrezen we. In zijn agenda staat weliswaar de nieuwjaarsreceptie van N-VA-Leuven, maar de eerste zitting van het nieuw verkozen Catalaans parlement alvast niet. Daar zou Puigdemont nochtans gloriëren als de man die de Spaanse premier Rajoy voor aap zette door (met de andere separatistische partijen) de verkiezingen te winnen die Rajoy had uitgeschreven om een eind te maken aan die onafhankelijkheidsflauwekul.

Maar Carles Puigdemont kan nog altijd niet terug naar Spanje, omdat hij daar meteen in de gevangenis vliegt. Zijn vicepremier Oriol Junqueras, die in Spanje bleef en effectief in de gevangenis gestopt werd, kreeg gisteren te horen dat hij niet vrijkomt op borg omdat het Spaans gerecht vreest dat hij terug zou gaan ijveren voor een onafhankelijk Catalonië.

Het lijkt er sterk op dat de stugge Mariano Rajoy, en de al even stugge door hem benoemde rechters, gewoon op een verrottingsstrategie mikken. Zolang Puigdemont en zijn vier collega’s in Brussel blijven, hebben ze er in Spanje geen last van.

En dat brengt ook de separatistische partijen in Catalonië in moeilijkheden. Die hebben de meerderheid in het parlement, maar hebben daarvoor wel de stemmen nodig van de mensen die in Brussel zitten. De vier ministers zijn dus in pijnlijke onderhandeling met hun partijen om hun parlementszetels af te staan aan plaatsvervangers die wel kunnen komen stemmen. Puigdemont zelf hoeft zijn mandaat niet in te leveren, want de separatisten willen hem nog altijd als boegbeeld uitspelen en toch tot minister-president verkiezen, ook al moet hij dan besturen vanuit Brussel.

Door helemaal niks te doen lijkt Mariano Rajoy, de grote verliezer van de Catalaanse verkiezingen, toch nog zijn groot gelijk te willen halen. Al is zijn positie erg wankel geworden. Rajoy leidt een minderheidsregering die wordt gesteund door de socialisten en door Ciudadanos, de nieuwe liberale partij die ontstaan is na de Spaanse bankencrisis. Ciudadanos is na de verkiezingen de grootste partij geworden in Catalonië, al kan ze geen meerderheid vormen. De verleiding is groot om ook in Spanje vervroegde verkiezingen uit te lokken en Rajoy ten val te brengen. Alleen schieten de Catalanen daar niets mee op. Want Ciudadanos is zo mogelijk nog meer gekant tegen Catalaanse onafhankelijkheid dan de partij van Mariano Rajoy.

Zolang Puigdemont en zijn vier collega’s in Brussel blijven hebben ze er in Spanje geen last van