Waarom MR Theo Francken zal blijven steunen
Charles Michel klonk ongewoon boos gisteren op Bel-RTL. “Ik zal me niet laten chanteren”, reageerde hij, nadat Bart De Wever een ontslag van Theo Francken gekoppeld had aan een val van de regering. Parfum de crise? Nee, gij! Want de premier zei ook: “Als het onderzoek naar de folteringen in Soedan op mishandelingen wijst, zal iedereen in geweten oordelen over de politieke gevolgen.” Met andere woorden: ‘Ik, Charles Michel, zal Francken niet tot ontslag dwingen’. En aangezien de staatssecretaris en zijn partij blijven zeggen dat hij volgens de wet heeft gehandeld, blijft hij uiteraard aan. Waarom dan zo’n steun van de Mouvement Réformateur aan Theo? 1. De enige optie voor de MR om vruchten te plukken uit zijn (riskante) regeringsdeelname als enige Franstalige partij is de rit uitdoen. Het imago van verantwoordelijkheid van Charles Michel en de zijnen wordt zo definitief in de verf gezet. “Wij en niemand anders hebben vijf jaar lang de communautaire ambities van de nationalisten in toom kunnen houden”, zal de premier voor de verkiezingen van 2019 affirmeren. Iets waarvoor zelfs de N-VA-schuwe kiezers uit het zuiden hem inderdaad dankbaar kunnen zijn.
2. De balans van deze regering ziet er tot nu toe goed uit. Wat onmogelijk leek, is gebeurd. De pensioenen en de vennootschapsbelasting zijn hervormd. De concurrentiekracht van de bedrijven doet het beter. En de lagere lonen profiteren meer van de tax shift dan de anderen. Volgens Michel is het in eerste instantie de verdienste van zijn MR: “De waarheid is dat de N-VA ons sociaaleconomische programma heeft overgenomen”, poneerde hij gisteren. Samengevat (door mij dan): ‘Als God zou bestaan, zou hij voor de MR stemmen, niet voor zijn afkooksel, de Nieuw-Vlaamse Alliantie’. Het zou zonde zijn om die zegekreten te verknoeien door voorbarig in mineur te eindigen.
3. Theo Francken is populair in Wallonië (vijfde volgens de recentste peiling), op gelijke hoogte met Charles Michel. Ook in het zuiden is centrumrechts – ja, het bestaat – niet gekant tegen een kordaat migratiebeleid. Een paar folteringen – indien ze worden bewezen – in het verre Soedan doen nauwelijks ter zake. Plus: Francken is een beetje de prins Laurent van de politiek, ook bij ons. Veel uitschuivers, maar toch sympa. Hem wordt meer vergeven dan iemand anders.
Charles Michel zal er dus alles aan doen om zijn staatssecretaris en zijn regering te redden. Wat hem wel zijn kop kan kosten, is het gekibbel tussen de Vlaamse coalitiepartijen. Hij heeft er nauwelijks vat op. Maar als het uit de hand loopt, wordt hij de grootste verliezer.