Dear Mrs. President

De speech van Oprah Winfrey tijdens de jaarlijkse uitreiking van de Golden Globes verbijsterde zowat de hele wereld. Zelfs Ivanka Trump tweette gisteren haar steun de planeet rond. Uitgerekend de dochter van een man met een erg kwalijke reputatie op het vlak van respect voor vrouwen. Cynisch kan men op de speech van Winfrey reageren, zoals dat ongetwijfeld op Breitbart en andere haatfora gebeurde. Dat het opera was van Oprah. Dat het summum van politiek correcte praatjes nu is bereikt. Dat het makkelijk praten is op een rijkeluisfeest als de Golden Globes. Maar dit is naast volledig onterecht ook nog eens volledig de bal misgeslagen. Het klopt dat de kerel die op het werk vrouwen lastigvalt, zich morgen nog niet zal laten tegenhouden door de woorden van Winfrey. Maar dat zal die zich over enkele maanden misschien wel laten gebeuren. Als het pleidooi van de Amerikaanse zich diep in harten en zielen heeft genesteld. En vrouwen wereldwijd de empowerment heeft gegeven die ze tot nog toe niet gekregen hebben. Opvallend afgelopen maanden was immers dat de #MeToo-kreet, die door Tarana Burke de wereld werd rondgestuurd, tot aan de speech van Winfrey nog altijd geen orkaan was geworden die vanop de gekende politieke en sociale fora werd uitgedragen. Blijkbaar was er meer nodig om echte bewustmaking te genereren, vooral onder mannen. Maar ook onder organisaties en bedrijven – ook in de politiek – waar nog steeds ogen worden dichtgeknepen en handen boven het hoofd worden gehouden. #MeToo dreigde te verworden tot een vispartij zonder aas, tot geroep in de woestijn. Waar bleven de politici die zich duidelijk uitspraken tegen seksuele intimidatie? Waar bleven de spirituele leiders? De captains of legacy?

Het bleef allemaal wat steriel. Niemand die vanop zijn eigen forum de nek durfde uit te steken. Tot nu. Winfrey’s woorden waren meer dan een hart onder de riem, meer dan een protestplatform tegen raciale onrechtvaardigheid en seksuele intimidatie en misbruik. Oprah Winfrey heeft een echte presidentiële speech gegeven. En of ze nu voor president wil gaan of niet – yes she can –, zaak is dat ze haar nek uitstak op een moment en op een plaats waar dit het minst verwacht werd. Op het gala van de schone schijn. Winfrey gaf er een geweldig voorbeeld aan ons allen voor het jaar van de rechtvaardigheid en eerlijkheid dat 2018, het Jaar van de Hond moet worden. Bij het gloren van het nieuwe jaar, te midden de mist en damp van negativiteit en doemdenken, schonk ze man en vrouw, kind en volwassene het mooiste geschenk denkbaar. Ze gaf ons allen hoop op een waarlijk betere wereld.

#MeToo dreigde te verworden tot een vispartij zonder aas, geroep in de woestijn. Tot nu. Winfrey’s woorden waren meer dan een hart onder de riem