“Hier vielen dertien doden”
Lemmekes Kafee maakt plaats voor appartementen
Het eeuwenoude Lemmekes Kafee aan het kruispunt van de gewestwegen in Riemst-centrum wordt weldra afgebroken. Er komen appartementen, een kantoor en een ondergrondse parkeergarage in de plaats. Tot eind deze week loopt daarover een openbaar onderzoek. Het Lemmekes Kafee verdwijnt zo uit het straatbeeld, maar laat een bewogen geschiedenis achter. De huidige generatie kent de kroeg als een echt dorpscafé, waar diverse verenigingen hun thuishaven hadden: duivenmaatschappij 'De Toekomst', wielerclub 'Bergoaf', de voetbalclub van Riemst, de lokale Vld-afdeling, een spaarkas... De laatste uitbater Gilbert Bruggen sloot het café eind 2011 en verliet het definitief zo’n 4 jaar geleden. Voor hem stonden echter vier generaties van de familie Schiepers achter de tap. Jean-Marie Schiepers: “Mijn overgrootvader Lambert - in de volksmond Lemmeke - begon het café eind 19de eeuw. Hij werd opgevolgd door mijn grootvader Pierre, later door mijn vader Paul en nog later nam mijn broer Roger het roer over.”
En al stonden de Schiepersen bekend als fervente liberalen, toch was ‘Lemmekes Kafee’ een volkscafé waar iedereen over de vloer kwam. Op feestdagen, kermissen en bij de spaarkaslichting was het altijd ‘vollen bak’, vertelt Lutgarde Berden, echtgenote van de laatste Schiepers-uitbater. En eerder, tot halverwege de jaren ’50 van vo- rige eeuw, toen het station van de tram nog aan de overkant van de Maastrichtersteenweg lag, kwamen er dagelijks heel wat reizigers even pauzeren.
Keldergat
Minder bekend is echter het grote drama dat zich tijdens de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog afspeelde. Bij de inval van het Duitse leger op 10 en 11 mei 1940 via Vroenhoven sloegen heel wat mensen op de vlucht. Janine Honinx-Schiepers, zus van burgemeester Paul Schiepers en uitbater van Lemmekes Kafee, was één van hen. “Omdat de hemel vol Duitse bommenwerpers hing, gingen mijn moeder, twee zusjes en ik schuilen in de kelder van het café. Het gebouw en heel de omgeving werd echter getroffen door Duitse bommen. Van de 17 mensen die er schuilden, kwamen 13 mensen om. Ook mijn moeder en
Lieske MEERS mijn zussen Paula en Josée. Ik was amper vier jaar toen en kon langs het keldergat naar buiten kruipen waar ik opgevangen werd door Belgische soldaten. Zij brachten me voor verzorging naar het ziekenhuis in Tongeren.”
Geen monument
Buurvrouw Lieske Meers vertelt dat haar vader Gerard opgeëist werd om de slachtoffers op te ruimen. “Wat hij in Lemmekes Kafee aantrof, tart elke verbeelding. Het was met geen pen te beschrijven”, vertelt ze emotioneel. “In de kelder en op het gelijkvloers lagen lijken van volwassenen en kinderen door elkaar in grote plassen bloed. De Duitse Stuka’s hadden er vreselijk toegeslagen. Op een krukje zat een vrouw met een kind op haar schoot, allebei getroffen door bomscherven en doodgebloed. Ook twee soldaten hadden de aanvallen niet overleefd. In de kelder sneuvelden de echtgenote van postmeester Schiepers en twee van haar dochters. Alleen de kleine Janine kwam er levend uit. Ook het echtpaar Schepers-Neven en hun kind kwam om en vader Stappers met zijn drie kinderen. In totaal dus 13 slachtoffers.” Het drama van Lemmekes Kafee is vandaag haast niet meer bekend, ook omdat er in Riemst geen enkel aandenken of monument is ter nagedachtenis van de slachtoffers. Straks als het café tegen de vlakte gaat en vervangen wordt door een appartementenblok, verdwijnt het laatste spoor van de vreselijke gebeurtenissen die zich hier bijna 80 jaar geleden afspeelden.
Een projectontwikkelaar uit Maasmechelen heeft een stedenbouwkundige vergunning aangevraagd voor tien appartementen, een kantoorruimte en een ondergrondse parkeergarage op de plaats van Lemmekes Kafee en de aanpalende woningen. Ook op het aangrenzende perceel aan de Reeckstraat komen er twee appartementen. Het openbaar onderzoek loopt nog tot 12 januari.
In de kelder en op het gelijkvloers van Lemmekes Kafee lagen lijken van volwassenen en kinderen door elkaar in grote plassen bloed