“Mama is intussen overleden aan kanker”
Parkeerkaart aangevraagd
Vorig jaar rond deze tijd kampte de dienst voor personen met een handicap met een personeelstekort. Ze moesten er een keuze maken: dossiers behandelen óf telefoons opnemen. De voorbije zomer werd er extra personeel aangesteld om de achterstand in te halen, maar ook nu is het nog maanden wachten op zo’n parkeerkaart. “De overheid heeft vaak af te rekenen met onbegrip over hun werking. Wel, ook voor ons is de maat vol”, begint Addy Ariën zijn relaas. “Als een parkeerkaart voor personen met een beperking aanvragen minstens drie maanden duurt, vraag ik me af waar en hoe ze die kaart moeten maken. Moet dat 23 commissies passeren? We hebben die kaart nu nodig, volgende maand is het te laat.” Twee maanden geleden vroeg Addy via de behandelende arts een parkeerkaart aan voor zijn moeder Anny Raymaekers. “Die had ze nodig voor de momenten dat ze even goed was in haar gevecht met kanker. Als ze eens iets wilde gaan drinken in de zaak waar ze zo vaak koffie ging drinken met mijn vader, bijvoorbeeld. Al was het dan water, want koffie beviel haar niet meer.”
“Nu zou dat behelpen zijn: auto voor de zaak - op de stoep of waar het kon - haar afzetten, haar binnenbrengen en dan de auto ergens parkeren waar een plaatsje vrij was. En dat terwijl er een parkeerplaats voor gehandicapten voorzien is, maar wij er zonder kaart niet kunnen staan.”
“Wij hebben de parkeerkaart niet meer nodig, mijn moeder is begin deze week overleden. Maar mijn vraag kan voor vele anderen wel nuttig zijn. Als iemand zo’n kaart nodig heeft, moet er onmiddellijk gehandeld kunnen worden. In tijd van hulp bij gezondheidsproblemen binnen de familie is die zoektocht naar hulpmiddelen en de snelheid van afhandelen toch wel zeer belangrijk.”