“Als ik scoor, krijgen we andere match”

Vanzeir doet zich opmerken, Seck kent moeilijk debuut

De talrijke blessures bij Genk hakken er al heel het seizoen duchtig in. Gevolg: de pas 19-jarige Dante Vanzeir werd door Clement voor ’t eerst aan de aftrap gebracht en nieuwkomer Ibrahima Seck maakte zijn debuut. Beiden met wisselend succes. De Beringse youngster scoorde alvast meer punten dan de meer ervaren Senegalees. “Verdomme toch, als ik scoor, wordt het een andere match”, zuchtte Vanzeir. Vrijdag nog liet Philippe Clement zich op de persconferentie ontvallen dat Vanzeir niet direct in aanmerking kwam voor een basisplaats. Zand in de ogen strooien? Hoe dan ook, de verrassing was compleet, toen de explosieve spits toch aan de aftrap stond. “Zelf wist ik pas tijdens de opwarming waar ik aan toe was”, aldus Vanzeir. “Er waren een paar twijfelgevallen. Knopen die pas in extremis werden doorgehakt. Maar uiteraard was ik in de wolken met mijn selectie.”

“Eerste goal hebben ze nog tegoed”

Dat toonde hij in de eerste helft. Dendoncker ging ervan uit dat hij dat jonge Limburgse varkentje wel even zou wassen. Maar dat was een misrekening. De Rode Duivel liet zich enkele keren aftroeven.

“Ik kon inderdaad een paar kansen afdwingen”, straalde Vanzeir. “Mits een beetje meer rust aan de bal had ik die ene bal niet aan de buitenkant, maar aan de binnenkant van de paal kunnen steken. Die andere poging was een stuk moeilijker. Het was dicht bij het doel maar de bal kwam net iets te hoog, zodat ik over trapte. Nu goed, dat eerste doelpunt in eerste klasse hebben ze bij Genk nog te- goed.”

Beetje jammer toch, want Vanzeir had de wedstrijd een ander gezicht kunnen geven.

“Dat besef ik. Dat schot dat de paal scheert, zal nog wel een aantal keer door mijn hoofd spoken.”

“Negentig minuten in de benen”

Neemt niet weg dat Vanzeir zich in positieve zin manifesteerde. Wie weet, krijgt hij door de opeenvolging van wedstrijden wel sneller dan gedacht opnieuw zijn kans .

“Laat maar komen”, zei hij. “Ik heb ondervonden dat ik 90 minuten aankan. In de tweede helft voelde ik de verzuring in de benen wel stilaan opkomen, maar mentaal zat ik nog niet dood. Een positief signaal. Niet vergeten dat ik eerst heb moeten knokken na een knieblessure en dat ik onlangs ook nog een liesletsel had. Het is in ieder geval mijn bedoeling om het de coach zo lastig moeilijk te maken bij zijn keuzes.” Vanzeir kwam ook nog even terug op de rode kaart van Malinovskyi.

“Streng”, oordeelde hij. “Ik denk dat Kums eerder de rode kaart verdiende. Die fase had met een videoref een andere uitkomst kunnen krijgen. Jammer. Met tien tegen elf werd het voor ons moeilijk.”

Ibrahima Seck zat op dezelfde golflengte als zijn jonge ploegmakker. “Als er een geblesseerde speler met een bebloede mond op de grasmat ligt, moet de scheidsrechter de enig juiste beslissing nemen. Iedereen heeft kunnen zien wat er gebeurd is. Voor mij is het een logische zaak, maar dit hoort bij het voetbal. Met tien tegen elf werd het natuurlijk nog moeilijker om op zoek te gaan naar de gelijkmaker. We drukten nog, maar moesten ook achterin alles gesloten houden. Iedereen was op het einde doodop.”

“Ik besef dat het beter moet”

Ibrahima Seck had zich zijn debuut bij KRC Genk in ieder geval anders voorgesteld. De Senegalese middenvelder kwam deze maand over van Waasland-Beveren om de lacune op het middenveld te vullen, maar werd tegen Anderlecht met de voeten op de grond gezet.

“Het doel was om te winnen, dus dan kan ik niet tevreden zijn met het eindresultaat”, besloot de Genkse debutant. “Niemand start graag met een nederlaag voor eigen publiek. Ik kan ook geen vrede nemen met mijn debuut. Ik besef dat het beter moet.”