Oom en nichtje samen ongeneeslijk ziek, samen een bucketlist
Danny (52) en petekind Joke (26): beide ongeneeslijk ziek, samen een bucketlist
Samen skydiven, een ballonvaart met de hele familie, een helikoptervlucht. Zij: nog een citytrip en een groot verjaardagsfeest. Hij: een roadtrip met de motor doorheen Europa. Danny Baptist (52) uit Bilzen en zijn petekind Joke Baptist (26) uit Diepenbeek hebben allebei een ongeneeslijke vorm van kanker. “We hebben een bucketlist met dingen die we nog zeker willen doen”, zeggen ze. “We willen zoveel mogelijk halen uit de tijd die ons nog rest.” Als Joke haar chemobehandeling achter de rug is, beginnen ze eraan. Hun bucketlist of wenslijst met een reeks uitdagingen en activiteiten, die ze nog willen doen in hun leven. Zowel Joke Baptist (26) als haar peter Danny Baptist (52) zijn ongeneeslijk ziek. Bilzenaar Danny kreeg in juni 2015 het zware verdict: prostaatkanker met uitzaaiingen in de botten. “De kanker zit in mijn volledige skelet, van boven tot onder”, vertelt hij. “Het is niet meer te genezen, wel te stabiliseren. Ik krijg elke maand spuiten en tot nu toe gaat het. Maar ik heb schrik: wanneer is het gedaan? Wanneer stopt het? Hoeveel tijd ik nog heb, weet ik niet. Daarom wil ik nog zoveel mogelijk doen.”
Geen hoop
Ruim twee jaar na haar nonkel Danny, kreeg ook Joke onwezenlijk nieuws. Op 1 november 2017 ging ze met hevige pijnen naar de dokter van wacht. “Ik had overal pijn: in mijn benen, mijn lies, mijn onderbuik”, vertelt Joke, die zelf verpleegkundige is. “De dokter dacht aan een blaasontsteking. Een paar dagen later bleek dat ik een gezwel van 5 centimeter op mijn baarmoeder had. Een zeldzame, agressieve vorm van kanker die ook woekert in mijn lever, longen, klieren. Ik krijg nog tot eind
Mocht het niet meer kunnen doorgaan, dan hebben we tenminste kunnen dromen. Kunnen genieten van de voorbereidingen Danny Baptist (52)
Peter van Joke
We willen een voorbeeld zijn voor iedereen die ziek is. Kom naar buiten en geniet van de tijd die je nog rest. Door plannen te maken, heb je minder tijd om te piekeren
Joke Baptist (26) Petekind van Danny
februari chemo: om de drie weken moet ik telkens drie nachten naar het ziekenhuis. Mijn haar is meteen uitgevallen. Ik voel me moe. Hoop op genezing is er niet, maar een prognose geven ze niet. Opereren heeft geen zin. Het enige wat ik kan doen is genieten en hopen dat de celdeling van de kanker niet te snel gaat.”
“Toen ik zelf te horen kreeg dat ik kanker had, zakte mijn wereld in elkaar. Toch heb ik mij snel herpakt”, zegt Danny. “Dat Joke ziek werd, deed extra veel pijn. Ik wist wat zij ging meemaken. Ik vind het voor haar nog erger.” Joke knikt. “Ik vind het ook erger voor de mensen rondom mij, dan voor mezelf ”, zegt ze. “Als het gedaan is, zijn wij er niet meer. Maar zij leven wel verder met het gemis, het verdriet.”
Duosprong
Danny heeft aan Joke voor Kerst-
mis een bucketlist cadeau gedaan, die ze zelf kan invullen. “Als ik terug aangesterkt ben van de chemo, willen we aan de lijst beginnen”, zegt Joke. “We gaan dingen doen die ik voor mijn ziekte nooit gedurfd zou hebben. Skydiven bijvoorbeeld.” (lacht)
“Ik heb altijd geskydived, ik was lid bij de club in Zwartberg”, legt Danny uit. “Toen ik ziek werd, moest ik meteen stoppen omdat mijn botten te broos zijn. In april gaan we samen een duosprong doen. We krijgen ook de kans om een luchtdoop met de helikopter te maken. En een vlucht met een luchtballon, met de hele familie. Ik heb ook nog een aantal verrassingen in petto voor Joke, maar die zijn geheim. Het leuke is: ze hebben alles via via voor ons geregeld. Het wordt ons aangeboden. Zoveel geld hebben we zelf niet hoor.” (lacht)
Groot feest
In juni geeft Joke nog een groot feest. “Normaal vier ik mijn verjaardag niet, maar dit jaar geef ik een groot verjaardagsfeest voor iedereen die ik ken”, zegt ze. “Ik krijg zoveel steun van mijn ouders, mijn broer en de rest van de familie, van mijn vrienden en collega’s. Zo wil ik hen danken voor alles. Mijn nicht is mij ook nog aan het overhalen om een citytrip te doen en we gaan met het gezin op weekend naar zee.”
Voor Danny is de nummer één op zijn lijstje: een roadtrip met de motor door Europa, samen met twee vrienden. “Die roadtrip stond al heel lang bovenaan mijn lijstje en toen Joke ziek geworden is, heb ik gezegd: nu moet het gebeuren”, vertelt hij. “Op 14 juli vertrekken we. Drie weken lang rijden we via Luxemburg en Duitsland naar Oostenrijk, Italië, Frankrijk en Spanje naar Portugal en terug. 7255 kilometer in het totaal. Met onze roadtrip willen we ook geld inzamelen voor het Kankerfonds. We hebben de vzw Rijden voor Kanker opgericht. Voor ik ziek werd, hadden we een café. Nu hebben we een mancave ingericht in onze kelder, waar vrienden en familie op zaterdagavond iets komen drinken. Het geld dat binnenkomt, is voor de vzw. We zijn ook nog op zoek naar sponsors. Een klein deeltje van het ingezamelde geld gaat naar onze benzine, de rest is voor het Kankerfonds. Zonder hen, zonder de vele onderzoeken, was ik er al lang niet meer geweest.”
“Ik heb een grote kaart opgehangen, waarop ik de route helemaal heb uitgestippeld”, gaat Danny verder. “Als ik veel pijn heb, slaap ik apart. Dan lig ik in bed, naar de kaart te kijken en kan ik beginnen te dromen. Dan ben ik in de zevende hemel. Ik ben nog niet dood en ik ben al in de hemel”, grapt hij. Joke en Danny lachen hard. “Wij kunnen samen grapjes over onze ziekte maken”, zeggen ze. “Anderen vinden dat niet grappig. Wij wel. Wij begrijpen elkaar.”
Plannen maken
Hun positieve ingesteldheid houdt hen recht. Joke: “We willen een voorbeeld zijn voor iedereen die zwaar ziek is. Onze boodschap: kom naar buiten en geniet van de tijd die je nog rest. Ga niet in een hoekje zitten wenen. Maak je op, zorg dat je er goed uitziet en geniet nog zoveel mogelijk met je vrienden en familie. Maak plannen voor de toekomst. Je leeft ernaartoe, waardoor je meer dáar mee bezig bent dan met je ziekte. Zo heb je minder tijd om te piekeren. Dat helpt om langer mee te kunnen.” Danny knikt. “Het nieuws krijgen dat je kanker hebt, dat ze niets meer kunnen doen, is ontzettend zwaar”, zegt hij. “Maar probeer je na die slag te herpakken. Kom uit je zetel en maak je dromen waar. Mocht het toch niet meer kunnen doorgaan, dan hebben we tenminste kunnen dromen. Kunnen genieten van de voorbereidingen.”