Besturen tot de laatste dag
Gekleed in het stijlvolle zwart van rouw, geven de medewerkers van Carrefour Genk dezer dagen uiting aan hun verdriet. Dat een vallende boom meer lawaai maakt dan een groeiend bos, merkte een politicus op. Dat er de laatste jaren bij andere warenhuisketens duizenden nieuwe jobs zijn bijgekomen, merkte een ander op. En dat men in Limburg massaal op zoek is naar nieuwe werknemers, ook veel laaggeschoolden… Dat klopt allemaal wel, maar is dat een troost voor de medewerkers van Carrefour? Een job is meer dan een inkomen of een zekerheid. Het is ook een omgeving waar je collega’s en vrienden hebt, waar klanten bekenden geworden zijn en waar je vaste plekjes hebt, zoals voor een koffie tussendoor. Dat vervang je niet zomaar met een nieuwe job.
Er zou interesse zijn van andere ketens om op dezelfde locatie een warenhuis uit te baten. Dat is te hopen voor Genk, want zonder die invulling ziet het er slecht uit voor dit shoppingcenter en voor het Genkse stadscentrum in het algemeen. Dat stadscentrum is kwetsbaar. Burgemeester Wim Dries heeft in een van de moeilijkste en uitdagendste gemeenten van het land prachtige dingen gerealiseerd. Maar met zijn ambitie om in Genk een echt commercieel handelscentrum uit te bouwen, sloeg hij de bal mis. Genk is een gedecentraliseerde stad, bestaande uit talloze subkernen, vergelijkbaar met de structuur van Los Angeles, dat ook geen echt centrum heeft. Genk mist het publiek om een volwaardig commercieel stadscentrum te laten draaien. De in het oog springende leegstand, her en der wat beter verstopt achter kleurrijke stickers, is er de pijnlijke getuige van. De subcentra van Genk nog meer versterken dan vandaag al het geval is, werkt beter dan investeren in een vale kopie van Hasselt.
In de commerciële kracht van Hasselt mag men zich overigens ook niet vergissen. Meer dan een handelsstad, is Hasselt een horeca-stad. Met de horeca als magneet, handhaaft Hasselt zich moeiteloos als derde winkelstad van Vlaanderen. Dat gebeurt eerder ondanks dan dankzij het stadsbestuur. Dat men er niet in slaagt om binnen een redelijke termijn een tot op de draad versleten Grote Markt te heraanleggen, is veelzeggend. Toch zijn er tekenen dat het stadsbestuur een nieuwe adem gevonden heeft. De plannen om in het centrum meer woonruimte te creëren voor alleenstaanden en jongeren en het aantrekken van een centrummanager, zijn hoopgevende signalen. De Limburgse gemeenten maken zich stilaan op voor de verkiezingen. Maar met een economie die razendsnel evolueert kan men het zich niet veroorloven om al in verkiezingsmodus te gaan. Er zal tot de laatste dag bestuurd moeten worden.