Treedt met tweede wereldtitel op rij in de voetsporen van Vos en Kupfernagel “Mijn benen ontploften bijna”

SANNE CANT

Ze was doodmoe. “Mijn moeilijkste wedstrijd uit mijn carrière”, zuchtte ze. Maar Sanne Cant pakte zaterdag wel haar tweede wereldtitel op rij. Een stunt die alleen legendes Marianne Vos en Kupfernagel haar ooit hebben voorgedaan. De nieuwe koningin van de cross is bekend en het is een Belgische. Alles went, zelfs wereldtitels. Vorig jaar was Sanne Cant nog buiten zinnen van vreugde na haar wereldtitel. Dit jaar was het feestje net wat rustiger. “De Nederlandse ploeg stuurde zaterdagavond nog een sms’je”, lachte ze op zondagochtend. “Of ik met hen wilde feesten? Maar ik ben toch maar in het hotel gebleven.” Al zat ook de wedstrijd daar voor iets tussen. Zo modderig en zwaar lag de omloop erbij dat Cant helemaal uitgeput over de finish kwam. De tweestrijd met de 39-jarige Compton had het uiterste gevergd. En even, vreesde Cant, leek zelfs dat niet te zullen volstaan. Bij het ingaan van de laatste ronde dacht ze nog dat de titel voor de Amerikaanse was. “Katie had een kloof van vijf, zes seconden. Ik vreesde dat ik dat nooit meer zou kunnen dichten. Het was op deze omloop zo veel lopen. Mijn benen ontploften bijna.” Maar het lukte dus wel. En hoe. Eens te meer is gebleken dat Sanne Cant de meest complete veldrijdster van de jongste twee jaar is. Dat zag je zaterdag in het veld: zowel op de technische stukken als op de vele loopstroken overklaste ze het hele pak. Andere favorietes als FerrandPrévot, Nash, Wyman, Marianne Vos en Arzuffi eindigden niet eens in de top tien. Maar dat zie je ook aan de uitslagen de hele winter. Aldus Cant zelf: “Ik won in september de tweede Wereldbekerwedstrijd van het seizoen, nu win ik op het einde van het seizoen de regenboogtrui.” Versta: veel regelmatiger dan haar vind je niet – anders win je ook niet de Wereldbeker. Niemand die haar de regenboogtrui dan ook niet gunt. Het meisje dat jarenlang als de beste Belgische in de subtop kampeerde, is de jongste twee jaar helemaal doorgebroken. “Mijn eerste regenboogtrui was bijzonder emotioneel. Het was een opluchting. Dit jaar is echt voorbijgevlogen en ik heb er enorm van genoten. Ik ben blij dat ik de trui nog een jaar mag dragen. Het is ook gemakkelijk. Nu hoef ik mijn kleerkast niet op te ruimen.”(wvo)