Driemaal top tien, toch gemengde gevoelens
Driemaal top tien. Desondanks keerden onze jeugdige WKgangers met gemengde gevoelens naar huis. Junior Cortjens en belofte Kielich waren in de wolken met respectievelijk een negende en tiende plaats. Laura Verdonschot had dan weer geen enkel moment uitzicht op een podiumplaats en eindigde ontredderd tiende. Evie Richards trakteerde de Britten zaterdag meteen op een tweede wereldtitel. Laura Verdonschot bolde als eerste landgenote 2’41” na de leeggereden Britse over de streep. De nodige traantjes en een diepe zucht later reageerde de Lommelse als volgt: “Ik had niet verwacht dat ik hier om de overwinning zou meestrijden, maar evenmin dat ik tiende zou eindigen. Normaal gezien moet ik hier meedoen voor het podium, maar dat zat er nooit in. Ik had het gevoel dat ik eerder achteruit dan vooruit reed. Al in de eerste ronde moest ik de trap opwandelen in plaats van lopen omdat ik niet hersteld was van de daarvoor geleverde inspanningen. Mijn lichaam is duidelijk niet meer wat het vorig jaar was. Het is gewoon op. Misschien moet ik eraan denken om mijn seizoen te beëindigen.”
Met onmiddellijke ingaan? Nee, dat wilde Verdonschot nu ook weer niet gezegd hebben. “Natuurlijk komt Lille er zondag nog aan. Een cross die me goed zou moeten liggen. Maar zelfs in die crossen merk ik dat ik alles uit mijn lichaam moet halen om een deftig neer te zetten.”
Laura bereikte de finish met een flink besmeurde flank. “Het gevolg van een stomme valpartij. Waarna ik fout na fout opstapelde”, verklaart ze. “Ik moest het hier hebben van de technische stroken maar ik was gewoon niet goed genoeg, zat altijd gevangen in een groepje waardoor ik de gaten niet wist te dichten. In het tweede gedeelde, dat veelal bergop liep, was ik evenmin bij machte om iets goed te maken. Lopen is nochtans een specialiteit van me. Maar wat wil dat dit seizoen nog zeggen? Ik hoop dat ik er snel een punt achter kan zetten, zodat ik mijn lichaam kan laten herstellen van die darminfectie. Op deze manier is crossen natuurlijk niet fijn meer. Je keert iedere week huiswaarts met een negatief gevoel. Hoewel je jezelf moed blijft inspreken, verandert er zo weinig. Tijdens de kerstperiode rij je twee goede crossen na elkaar en denk je dat je vertrokken bent. Vervolgens herval je weer. (Berustend) Het is gewoon een shitseizoen. Ik kan er geen ander woord voor bedenken.”
resultaat