Godzijdank

Dieu Merci. Godzijdank was er in minuut 83 Dieumerci Ndongala. Zonder zijn doelpunt had hier een andere analyse gestaan. Je weet wel, the same old story. Genk, dat de bal kreeg van de tegenstander, maar dat daar naar stilaan slechte gewoonte o zo weinig mee deed. Bij momenten hadden we het gevoel dat we naar de Senior Army, de wandelvoetbalclub van Genk, zaten te kijken. Maar die spelen op maandag. Jawel, er waren kansen. Enkele heel dikke zelfs. Denken we maar aan Buffel, onbegrijpelijke misser, en aan Seck, zwakke kopbal. Bovendien had doelman Werner de bal al eens in eigen doel gedropt. Waarom die goal werd afgekeurd, is ons een raadsel. Kortom, Genk verdiende zeker de zege. Maar leek door een (alweer) falende afwerking de verliezer te worden van het weekend. Tot - opnieuw naar de aanhef - Dieumerci toesloeg. Mooie dieptepass jawel, dat zit toch in zijn repertoire - van Pozuelo, versnelling van het ‘afdankertje van Standard’ en de punten waren binnen. Of toch bijna. Symptomatisch: plots kroop Genk achteruit. Gelukkig was Vukovic niet ingedommeld. Resultaat: Genk staat in de top zes. De rust in de tent kan even terugkeren. Er zijn zelfs lichtpuntjes. Voorin krijgt Clement meer mogelijkheden. De snelheid van Ndongala is een troef, de comeback van Samatta en Karelis biedt perspectieven. Maar dagdromen? Neen. Het blijft dansen op een slappe koord. Morgen komt Kortrijk. Inzet: de bollen van het Atomium. Niet evident. De 12 op 36 thuis staat er nog steeds. Wat een contrast met de 22 op 39 buitenshuis. Pas als ook die thuisbalans wordt opgepoetst, is voorzichtig optimisme gewettigd. Voetnoot: Genk is door het puntje van Mechelen mathematisch nog altijd niet gered.