Het wordt een lachertje

Anderlecht heeft geen slagkracht meer, niet op en niet naast het veld

Alsjeblieft Club Brugge, hier is de titel. Anderlecht geeft het beter gewoon op, want RSCA wordt zowel naast als op het veld - een klucht. Geen bestuur, geen toptransfers, niet eens spelers die een penalty binnentrappen. Hein Vanhaezebrouck raakt hoe langer hoe meer gefrustreerd, zeker na de 2-2 thuis tegen rode lantaarn KV Mechelen. Hoe kan hij de uitlachers nog de mond snoeren? ‘t Is wachten tot Lazar Markovic alles oplost. Ah neen, die heeft nog vijf à zes weken nodig en speelde nooit bij Liverpool. Vergeef ons het cynisme, maar Anderlecht is Anderlecht niet meer. De Brusselaars sleepten tegen Mechelen een punt uit de brand dankzij kick & rush en twee buffelstoten van Ganvoula. Koppen kan die wel, maar zijn voetenwerk, dat is wat anders. Ganvoula is een aanvaller die Malinwa terugstuurde naar Anderlecht wegens niet goed genoeg. Nu is hij de eerste spits van paars-wit en werd hij geflankeerd door Nelson Azevedo, een pluimgewicht van bij de beloften, die de voorkeur kreeg op Bruno, Gerkens en Chipciu.

Routiniers geviseerd

“De jongeren– werden in ’t zak gezet door de anciens”, foeterde Hein Vanhaezebrouck. “Hun opstelling is mijn verantwoordelijkheid, maar de ervaren spelers lieten het na om hen te helpen. Er zijn er hier die nochtans altijd op de eerste rij staan als het over Anderlecht gaat. Ik, ik, ik. Ik ben Anderlecht, ik werd kampioen met Anderlecht.

XXHet penaltyspook is terug op Anderlecht. Paars-wit kreeg dit seizoen al drie strafschoppen en miste ze alle drie. Hanni tegen STVV, vorige week debutant Saief tegen Waasland-Beveren en nu trapte Morioka (foto) - die andere debutant - lullig naast.

Kums trapte ze bij AA Gent nochtans bijna allemaal binnen. “Ik sta niet op de lijst”, stelde Kums. “Anders had ik wel willen schieten, maar er zijn spelers aangeduid om te trappen en Morioka stond bovenaan. Al moeten we hem niet viseren.” Wel, ze gaven niet thuis. Ik moest de jonkies wisselen om hen te beschermen.”

In zijn dure zetel bij Spartak Moskou lachte Hanni hardop. Hein viseerde Spajic, Kums en Dendoncker. Paars-wit was nochtans op voorsprong geklommen na een assist van nieuwkomer Morioka, maar zakte dan in elkaar. “Als je 1-0 voor komt tegen zo’n georganiseerd team dan is het moeilijkste gebeurd. Een goeie ploeg speelt dat uit, maar wij zijn geen goeie ploeg. Onvoorstelbaar. We gaan achteruit lopen, geven ruimte weg. Het was niet om aan te zien en dat voor kerels met zoveel ervaring. Waar waren we? Dat kan niet voor spelers die het shirt van Anderlecht dragen. Beschamend niveau.”

Ik wou meefluiten

Het publiek deed wel zijn best om positief te blijven, maar op bepaalde plaatsen oogden de tribunes leger en gefluit kon niet uitblijven. “Als we 20 à 25 minuten zo spelen, begrijp ik dat het publiek fluit”, vervolgde Vanhaezebrouck. “Het scheelde niet veel of ik had meegefloten. Er was er maar één die speelde als een echte Anderlecht-speler: Saief, met veel daadkracht en mooie dribbels. De anderen hinkten achterop.” Eigenlijk kon Anderlecht nog onverdiend winnen, maar Morioka miste de strafschop. Al de derde penaltymisser na Hanni en Saief. RSCA zit aan drie op drie. Waarom moeten nieuwkomers eigenlijk trappen en neemt Kums die verantwoordelijkheid niet? “Ik schiet niet op de penaltymisser. Een topteam moet in principe nog tien kansen versieren, maar wij zijn geen topteam.” Lachen, gieren, brullen. Volgende week trekt Anderlecht naar Oostende, de club van Marc Coucke. Daar zouden ze moeten beven, maar het is... máár Anderlecht.