Preken voor eigen kerk
Hoe voer je campagne anno 2018? Een vraag die tijdens brainstormavonden vaak wordt gesteld. Sommige kandidaten verlangen misschien stilletjes naar de goede oude tijd. De hoogdagen van Jef Cleeren in Sint-Truiden. Met een megafoon bovenop de wagen trok hij door de straten, een iconischer beeld bestaat niet. Zou Lijst Burgemeester uit Hechtel-Eksel daar de mosterd gehaald hebben? Met een 2CV en een megamicrofoon reizen Jan Dalemans en Nele Lijnen door het dorp. Op zoek naar inwoners die het woord willen nemen. Dat scoort punten: je valt op en iedereen wordt bij het zien van dit geitje toch een beetje nostalgisch. Het ijs is meteen gebroken. In Kinrooi gaat CD&V-burgemeester Jo Brouns op huisbezoek bij 300 dorpsgenoten. Zo volgt hij trouw het devies van zijn voorzitter Wouter Beke. Na Brouns, nog 999.700 huisbezoeken te gaan bij CD&V. Al zeggen politieke marketeers dat huisbezoeken niet zaligmakend zijn om meer zieltjes te winnen. Je overtuigt er geen kiezers mee, maar je weet zo wel waarvan de mensen in een bepaalde wijk echt wakker liggen. Al vragen we ons af of een burgemeester en bij uitbreiding alle verkozenen in de gemeenteraad dat niet sowieso horen te weten? Het lokale niveau is toch het niveau dat het dichtste bij de burgers staat. Of het nu via klassiek dienstbetoon is of tijdens een portie mosselen op een eetdag. Lokale verkozenen horen tussen de mensen te staan, op het dorpsplein, dat stilaan ook virtueel aan belang wint. Sociale media geven politici de mogelijkheid om op een makkelijkere en snellere manier een boodschap te verspreiden. Ze hebben geen traditionele media meer nodig om hun boodschap aan de man te brengen. Wie beroepsmatig bevriend is met half politiek Limburg kon deze week niet onder de stippende CD&V-mandatarissen uit. De ene al met betere antipestmoves dan de andere. Voorspelt dit de tendens als straks de campagne echt losbarst? Een bombardement aan boodschappen die door partijleden gretig worden opgepikt en gedeeld? Of verzanden we in de laatste rechte lijn in een soort steekvlampolitiek met de 140 tekens op Twitter als recht van antwoord? We durven het niet te voorspellen. Feit is dat de beeldcultuur overheerst. Lange teksten scoren niet meer. En via de sociale media ligt de weg open om in interactie te gaan met de politieke achterban. Het is eigenlijk een moderne preek voor eigen kerk. Maar de hamvraag is of die hunker naar likes straks ook meer stemmen oplevert? U kent ongetwijfeld het antwoord.