“Mama was een doorzetter”
Eva Vranken (22) neemt ’s ochtends afscheid van overleden moeder en eert haar ’s avonds met knalprestatie voor Jeval Alken
Op 4 februari verloor de nog maar 52-jarige An Martens de strijd tegen kanker. Echtgenoot Stan Vranken en kinderen Seppe en Eva namen afgelopen zaterdag afscheid in intieme kring. Verscheurd door verdriet besloot Eva 's avonds toch de kleuren van Jeval Alken te verdedigen in de wedstrijd tegen Geel. De 22-jarige hoekaanvalster ontpopte zich tot uitblinkster en stuwde haar team naar een 3-1-overwinning.
Eva VRANKEN “Het was de zwaarste dag van mijn leven”, vertelt de dappere Eva. “Voor de viering ben ik, hoewel ik bijna niet geslapen had, nog een examen gaan afleggen. Ik zit in mijn eerste masterjaar kinesitherapie. Mijn mama was een doorzetter, ze bleef nooit bij de pakken zitten. Daarom heb ik dat examen niet links laten liggen. En daarna was er dan die viering in het crematorium van Hasselt. Op mijn vraag was de ploeg daar ook aanwezig. Zij zijn een belangrijk deel van mijn leven. Het pakte mij dat ze daar in clubkledij verschenen. Jeval staat voor één sterk blok. Wij gaan voor mekaar door het vuur. Mama kreeg de diagnose van borstkanker al in 2013. Sindsdien heb ik enorm veel steun gekregen van alle speelsters en medewerkers van de club. In het bijzonder van Dorien Rochus, die er op de moeilijkste momenten altijd voor mij was.”
Videobeelden
De viering van zaterdag startte met een pakkende geluidsopname waarin An terugblikte op haar leven en zich ook richtte op de toekomst van haar gezin. Echtgenoot Stan prees in zijn toespraak de steun die de familie heeft gekregen van de Alkense club. “De laatste weken voor haar dood was mama verschrikkelijk ziek”, legt Eva uit. “Naar het volleybal komen, was onmogelijk. Daarom filmde Richard Begas al onze wedstrijden. 's Anderendaags keken we dan samen met mama aan haar bed naar de beelden. Dat zijn momenten die me voor de rest van mijn leven zullen bijblijven. Die wedstrijd tegen Geel heb ik gespeeld, omdat mama dat zou gewild hebben. En omdat ik de afleiding wel kon gebruiken. Mijn familie was trouwens ook aanwezig: voor mama en voor hen hebben we die wedstrijd gewonnen.”
Sterren van de week
Hans Minten, de trainer van Eva, prijst de veerkracht van zijn aanvalster. “Dat heeft ze van haar mama meegekregen. Ik was dan ook niet verbaasd dat ze in deze bijzonder moeilijke omstandigheden een knalprestatie afleverde. An stond erop dat Eva voor het volleybal bleef gaan. Ze was ook bijzonder trots toen ze onlangs in Het Belang van Limburg bij de sterren van de week hoorde. Jammer dat een vrouw van 52 jaar vol levensvreugde is moeten heengaan. Die viering heeft me doen beseffen hoeveel geluk ik in mijn leven al gehad heb.”
Die wedstrijd tegen Geel heb ik gespeeld, omdat mama dat zou gewild hebben