“Bij STVV heeft Pieter de knop omgedraaid”
MAMA EN PAPA GERKENS OVER DE OPMARS VAN HUN ZOON
Vanavond ontvangt STVV landskampioen Anderlecht. De geplaagde landskampioen, waar Pieter Gerkens tot verrassing van velen is uitgegroeid tot een absolute sterkhouder. Willen de Kanaries in de top zes geraken, moet er thuis gewonnen worden van paars-wit en Gerkens. De terugkeer naar Stayen is voor de Bilzenaar niet zo sentimenteel als die naar KRC Genk, waar hij vijftien jaar van zijn jeugd doorbracht. Toch bewaart Pieter net als zijn ouders Anne en André vooral goeie herinneringen aan zijn anderhalf seizoen bij de Kanaries. We zochten de ouders van het paars-witte loopwonder op in het advocatenkantoor van vader Gerkens in hartje Bilzen. Zij stonden hun zoon de laatste twee jaar met raad en daad bij. Best een turbulente periode ook, Gerkens schopte het van beloftevolle jongere op de bank in Genk over revelatie bij STVV tot basispion in Anderlecht. “In Sint-Truiden heeft Pieter een goede les geleerd.” De verplaatsing vanavond naar Stayen betekent niet alleen een terugkeer naar het vertrouwde nest, het brengt ook een pak minder stress mee voor André Gerkens en Anne Daenen. Waar ze voor thuiswedstrijden een halve dag moeten uittrekken om tijdig op hun zitjes in het Astridpark te geraken, volstaat het om voor de trip naar Sint-Truiden 45 minuten voor de aftrap de auto in te stappen.
“Toen Pieter bij STVV speelde, konden we na de match met hem bijpraten omdat de spelers dan naar de feestzaal kwamen”, blikt Gerkens senior terug. “Dat is bij Anderlecht niet vanzelfsprekend. Daar stappen de spelers meteen de bus op na de match, zowel bij uit- als thuismatchen. Neen, qua gezelligheid en bereikbaarheid valt er bij STVV niets aan te merken.”
Pieters doortocht bij de Kanaries is heel belangrijk geweest voor zijn ontwikkeling.
André Gerkens: “Absoluut. Pieter heeft toen op financieel vlak moeten inleveren, maar we wisten dat STVV een opstapje kon zijn.”
Als de match tegen Genk eraan komt, wordt er vaak gepraat over revanchegevoelens. Dat hoeven we nu niet te doen.
Anne Daenen: “Pieter is absoluut niet rancuneus. Maar hij is er wel gevoelig voor als hij geen eerlijke kans krijgt. Dat was onder Peter Maes zo. Hij voelde dat hij er nooit zou spelen, tenzij er een epidemie zou uitbreken of zo. Je zag hem zó wegzinken.”
André: “Hij had het toen niet gemakkelijk, nee. Blijf gewoon je best doen, dan kan je je achteraf niets verwijten, hield ik hem toen voor. En dat heeft hij ook gedaan.”
Pieter is rustig van karakter, maar hij durft wel voor zijn standpunt uitkomen. Dat heeft hij altijd gehad. Daarom was hij ook vaak kapitein in de jeugdploegen
Papa André GERKENS
STVV zorgde voor het vangnet. Daar was hij eerst vaste waarde onder Chris O’Loughlin, maar toen Ivan Leko kwam, verzeilde hij opnieuw op de bank…
André: “Dat is de grootste ontgoocheling in zijn carrière geweest. Maar hij wist ook dat het aan hemzelf lag. Achteraf zei hij dat hij te zeker was van zijn stuk en dat hij niet het onderste uit de kan haalde op training. Toen hij dat besefte, heeft hij de knop omgedraaid. En toen is het snel gegaan. Jos Beckx (keeperstrainer bij STVV, nvdr.) kwam ons zeggen: ‘maak je geen zorgen, Pieter is zich aan het manifesteren op training. De coach kan binnenkort niet meer om hem heen’. Tja, als je je bij een coach als Leko wegsteekt, kan je het schudden. Dat is een goede les voor hem geweest.” Anne: “Het stak ook een beetje bij Pieter dat Stef Peeters de pannen van het dak speelde, terwijl hij wegkwijnde op de bank. Stef en hij, dat zijn twee handen op één buik.”
André: “In december kwam Pieter dan eindelijk in de ploeg. In de thuismatch tegen AA Gent scoorde hij twee keer en de trein was vertrokken.”
Hij sloot het seizoen af met 14 goals en 5 assists. Het leverde hem een transfer op naar het grote Anderlecht. Om als extra Belg op het wedstrijdblad te
staan, zo dachten velen.
André: “Heel België dacht dat. Toch waren we gecharmeerd door het enthousiasme van René Weiler. We voelden dat hij echt het beste voor had met Pieter. Nico (Vaesen, manager van Gerkens, nvdr.) heeft toen tegen Herman Van Holsbeeck gezegd: ‘als je echt een voetbalbelg zoekt, kan je maar beter voor iemand anders gaan’. Waarop Van Holsbeeck zei dat Weiler hem zou lynchen als hij Pieter niet zou vastleggen. Toen waren we overtuigd (lacht).” Anne: “Derde keer, goede keer hé? Op zijn zestiende kwam Anderlecht al eens aankloppen, op zijn 18de ook. En nu, op zijn 22ste was het dan toch zover.”
De transfer naar Anderlecht betekende ook dat Pieter ‘Hotel Mama’ zou verlaten.
André: “Vlak nadat het beklonken was, zijn Anne en ik op vakantie getrokken. Pas toen we op het vliegtuig naar huis stapten, beseften we dat het huis leeg zou zijn als we thuiskwamen. Een raar gevoel.”
Anne: “Onze dochters Sofie en Lien waren al langer het huis uit. Nu, niet dat Pieter voor veel lawaai zorgde. Je had nooit veel last van hem. Maar ik voelde het toch toen hij er plots niet meer was. Opeens was het stil.”
André: “Het is ooit anders geweest hé, toen ook Sofie en Lien besloten te gaan voetballen.”
Anne: “(slaat de handen voor haar gezicht) De wasmachine draaide op volle toeren! Onze weekends stonden volledig in het teken van voetbal.”
Pieter heeft intussen zijn intrek genomen in een appartementje in Dilbeek. Kan hij voor zichzelf zorgen?
Anne: “Als het op koken aankomt, kan hij toch stoemp met braadworst klaarmaken. Of pasta carbonara, dat is zijn specialiteit (lacht). Pieter heeft ook een abonnement bij HelloFresh afgesloten, maar dat vergeet hij al eens af te zeggen als hij met Anderlecht in het buitenland zit. Het gevolg is dat er dan een berg voedsel voor de deur staat wanneer hij terugkomt (lacht).”
André: “Alle contact met onze kinderen verloopt via mij, dat komt omdat Anne weigert een gsm te gebruiken. Pieter komt dus met alle huishoudelijke vragen bij mij terecht. Ik probeer hem dan zo goed mogelijk te helpen, maar vanop afstand is dat niet gemakkelijk. Onlangs was de stroom in Dilbeek uitgevallen. ‘Papa, wat moet ik doen?’ vroeg hij aan de telefoon. Ik heb hem gezegd dat hij op straat moest gaan kijken of overal het licht uit was. Dat was het geval. (denkt na) Ach, ik heb die dingen ook moeten leren toen ik op kot ging.”
Anne: “Uiteindelijk trekt hij zijn plan wel. Dat heeft hij altijd gedaan. André en ik trokken op skivakantie, terwijl de kinderen op jonge leeftijd al alleen thuis zaten. Dat heeft hen daarin wel geholpen.”
André: “Weet je dat Pieter het eerst niet zag zitten om naar Anderlecht te gaan, omdat hij dan in Brussel moest gaan wonen? Hij zag zich eerder in Oostende, dat ook geïnteresseerd was vorige zomer. Maar toen we in Dilbeek zijn gaan zoeken voor een appartementje, was hij meteen verkocht.”
René Weiler wilde Pieter absoluut in zijn ploeg, maar in september pakte de Zwitser zijn biezen en kwam Hein Vanhaezebrouck in zijn plaats.
André: “We vreesden dat dat slecht nieuws betekende voor Pieter. Want Vanhaezebrouck had toch een talentvolle jongen als Rob Schoofs in de vergeethoek geduwd bij Gent. Achteraf gezien heeft het in Pieters kaart gespeeld dat Vanhaezebrouck net in Anderlecht neerstreek tijdens een interlandbreak. Veel basisspelers ontbraken op training, waardoor hij zich meteen in de kijker kon spelen.”
Intussen haalde Vanhaezebrouck al meermaals de loftrompet boven. Afgelopen weekend nog. ‘Hij is de enige die iets durft te zeggen als het moet’, klonk het. Het moet deugd doen om dat over jullie zoon te horen.
André: “Pieter is rustig van karakter, maar hij durft wel voor zijn standpunt uitkomen. Dat heeft hij altijd gehad. Daarom was hij ook vaak kapitein in de jeugdploegen. Toen hij een jaar of twaalf was, had Pieter een training met Genk toen het grote Real Madrid op het A-veld aan het oefenen was voor de Champions League-match. Voor de training was er veel kabaal in de kleedkamer en de jeugdtrainer riep toen boos: ‘wie voor Real Madrid wil gaan supporteren, mag zijn boeltje pakken en gaan’! ‘Oké’, zei Pieter, en hij vertrok (grijnst).”
Anne: “Hij weet heel goed wat hij wil. Om je een voorbeeld te geven: het was een zaligheid om met Pieter te gaan shoppen. In een kledingwinkel liep hij na vijf minuten buiten met alles wat hij nodig had. Dat was bij onze dochters wel anders!”
Van wie heeft hij zijn geprezen communicatieve vaardigheden geërfd?
Anne: “(Proest het uit) Moet je dat nog vragen?”
André: “(lacht) Het rustige in zijn karakter heeft hij duidelijk van Anne. Het woord durven nemen, dat zal wel van mij komen. Maar vergeet niet dat Pieter al op heel jonge leeftijd in een harde wereld is terechtgekomen, eentje waar je je mannetje moet staan. Als zestienjarig kereltje zat hij in de kleedkamer naast beren als Kara en Hyland…”
Anne: “Hij was eigenlijk te zacht voor die wereld. Maar hij heeft ervoor leren knokken.”
André: “En toch heeft hij nog altijd het imago van the boy next door.”
Zien jullie je zoon nog veel?
Anne: “Vorige week is hij nog eens hier geweest. Maar dat komt niet zo vaak meer voor. Zijn vriendin Liessa studeert in Leuven, zij is veel bij hem in Dilbeek. Liessa kent Pieter al heel lang, van lang voordat er sprake was van profvoetbal.”
André: “En dat is goed voor Pieter. Zo weet hij tenminste dat ze niet met de verkeerde bedoelingen samen zijn. Je moest eens weten hoeveel meisjes er op Facebook contact proberen te leggen met Pieter of hem om een truitje vragen…”
Is het niet moeilijk om de aandacht over drie kinderen gelijk te verdelen als er een profvoetballer tussen zit?
Anne: “Nee, hoor. De meisjes hebben vroeger meer financiële steun gekregen dan Pieter: voor vakanties, universitaire studies,… dat was bij Pieter niet nodig. Maar hem heb ik in zijn jeugdjaren wel overal naartoe gereden. De balans is zo dus in evenwicht.”
André: “We zijn even trots op onze dochters, die het ook heel goed doen. Zij gunnen Pieter dit trouwens ook van harte. Sofie, Pieter en Lien hangen heel sterk aan elkaar. Ze proberen toch zeker één keer in de twee weken af te spreken. Als we geluk hebben, gebeurt dat thuis en dan zien we iedereen nog eens terug. Dat zijn de leuke momenten.”
Pieter trekt zijn plan, ook nu hij alleen woont. Als het op koken aankomt, kan hij stoemp met braadworst klaarmaken. Of pasta carbonara, dat is zijn specialiteit
Mama Anne DAENEN