Fingerfood en waardigheid

Misschien begint mijn geheugen mij al wat in de steek te laten, want ik weet niet meer in welk boek ik het exact gelezen heb. Maar het ging over een bekend schrijver die opgenomen was in een bejaardentehuis. Het was tijd voor zijn eerste knipbeurt. Hij vertelde het personeelslid hoe hij zijn haar bij voorkeur droeg, lichtjes over de oren, en kreeg te horen: ”Wij knippen hier iedereen hetzelfde”. In een bejaardentehuis verdwijnt eerst je identiteit, op de voet gevolgd door je waardigheid, vertrouwde hij een collega toe. Luieriken kiezen niet voor een job in de ouderenzorg. Het werk is zwaar en men komt voortdurend handen te kort. Een werkuur is duur en de prijs die de klanten kunnen betalen zijn vaak laag. De medische wetenschap geeft ons extra jaren, maar heeft geen antwoord op hoe die jaren op een aangename, leefbare en waardige manier geleefd kunnen worden. Zou bij het knippen rekening houden met de wensen van de oudere, zoveel meer werk betekenen? Soms kan iets bovendien tijd besparen én het plezier en de waardigheid bevorderen. U heeft ongetwijfeld al van fingerfood gehoord, namelijk de opkomst van trendy restaurants waar men hapjes voorzet die men met de vingers moet eten. De hype ontstond bij de Scandinavische restaurants die terug aansluiting zoeken bij puurheid en natuur, zoals het gerenommeerde Noma in Kopenhagen. Verschillende ouderentehuizen in België en Nederland experimenteren nu ook met fingerfood, en het is een groot succes. Mensen met artrose, spasme of verlamming hebben moeite om bestek vast te houden. Ook ouderen met dementie of met een verminderde motoriek hebben hulp nodig bij de maaltijd. Fingerfood blijkt een gouden oplossing. De ouderen nemen de groenten of in vormpjes klaargemaakte voeding moeiteloos zelf vast en eten weer met smaak. Men voelt en ruikt het eten beter en men bepaalt zelf het tempo. Het blijkt dat ouderen met fingerfood opnieuw meer en met meer smaak gaan eten. En het spaart handen van ouderenhelpers uit, die elders in het ouderentehuis welkom zijn. Ouderentehuizen worden vaak kleinschalig uitgebaat. Het is daarom belangrijk dat ze intensief samenwerken om innovatieve ideeën, zoals deze, uit te werken. Een innovatie die overigens geen moeite zou kosten om in te voeren, is af leren om met ouderen te praten alsof het kleuters zijn. Het is niet omdat mensen trager worden en minder goed horen, dat ze weer kinderen worden. Ik ben er vroeg bij, maar wil het hier en nu toch al op schrift zetten: er is maar één iemand die mij Noëlleke mag noemen, en dat is mijn vrouw. En zelfs die doet dat alleen als ze boos op me is.

Ouderentehuizen worden vaak kleinschalig uitgebaat. Het is daarom belangrijk dat ze intensief samenwerken om innovatieve ideeën uit te werken