“Alles werkt nog zoals weleer”
“Met één druk op de knop en Cinema Victoria draait als weleer.” Eigenaar Costa Ververakis (62) voegt de daad bij het woord en projecteert een oorlogsdocumentaire op het groot scherm alsof het nooit anders is geweest. Uitzonderlijk kregen we inzage in zijn heiligdom dat hij voorlopig nog niet van de hand wil doen. Dat de stad zijn bioscoop wil kopen wuift hij van de hand. “De laatste keer dat ik daar met de stad een gesprek over heb gehad was in 1998”, zegt Costa. Burgemeester Wim Dries steekt opnieuw de hand uit.
GENK -
Ook Costa heeft een deel van de gloriejaren van de bioscoop meegemaakt. Elf jaar lang was hij het die de projectoren bediende, tot hij in 1990 het licht uitdeed. De belastingen die hij moest ophoesten waren te hoog om de uitbating nog rendabel te houden. Sindsdien doet Cinema Victoria dienst als herstelwerk- en stapelplaats voor elektrische toestellen. Costa Ververakis leidt me naar een ruimte waar hij antieke radio’s weer aan de praat probeert te krijgen. Het lijkt erop dat de tijd geen enkele vat heeft op het interieur. De bioscoop ligt Costa na aan het hart. “In de beginjaren moest ik 40.000, toen nog Belgische frank, per jaar betalen om de bioscoop te mogen uitbaten”, zegt Costa. “Het tweede jaar was dat al 60.000 frank en vanaf dan 120.000 frank. Daar kwam ook nog eens de sluiting van de mijn van Winterslag bij in 1988. Ik weet nog dat toenmalig gemeenteraadslid Jacques Germeaux geprobeerd heeft om Europese middelen aan te trekken om de handelaars in de Vennestraat er wat bovenop te helpen. Maar dat is uiteindelijk niet gelukt. In 1990 konden we niet anders dan de deuren sluiten.”
In 2004 wilde ik samen met een vriend nieuw leven blazen in de bioscoop. We hadden al heel wat gerenoveerd en dan overleed hij jammer genoeg
Perfecte staat
De cinemazaal ziet er intact uit, maar in de gangen en op de stoelen liggen tal van elektrische toestellen. “Ik wilde samen met een vriend zelf weer leven blazen in de bioscoop”, gaat Costa verder. “Dat was in 2004. We hadden al zo’n honderd stoelen volledig gerenoveerd en de plankenvloer
Costa VERVERAKIS hersteld en opgeknapt. Maar dan komt mijn compagnon jammer genoeg te overlijden. In 2005 heb ik in de bioscoop nog eens een film vertoond. Dat was op vraag van de stad en in het kader van een festiviteit in de Vennestraat. Er zijn ook nog eens schoolkinderen langsgekomen voor een projectie. “Sindsdien is er niets meer vertoond. En nochtans is alles in perfecte staat. Met één druk op de knop draait de cinema weer. Op het scherm flikkert een oorlogsdocumentaire. Een erg bevreemdende indruk zo met elektrische toestellen in de zitjes. Langs zijn projector geven affiches van films zoals ‘Les Balletes Roses’ en ééntje à la Ilsa de Wolvin van de SS de teneur van de laatste jaren weer. De dure A-films brachten te weinig geld op en de low budget B-reeksen deden het dan qua opbrengst weer wel iets beter. Toch vooral die waar erotiek bij kwam kijken.
Hoogste bieder
Wat Costa nu met zijn cinema wil doen is nog niet duidelijk. “Ik heb geen kinderen, dus ik moet hen niets nalaten”, zegt Costa. “Ik denk dat ik het binnen twee à drie jaar van de hand ga doen. Dan wordt het voor mij zelf te moeilijk. Aan wie ik het ga verkopen? Geen idee. Aan de hoogste bieder zeker.” Burgemeester Wim Dries (CD&V) zegt in een reactie dat er ook na 1998 gesprekken zijn geweest met Costa, maar dat die niet geleid hebben tot concrete afspraken. We gaan Costa Ververakis in ieder geval komende week uitnodigen voor een gesprek. Misschien komen we wel tot een oplossing.”