Groenewegen maakt zelfs Démare belachelijk
Sinds de Champs-Elysées is de opmars van Amsterdams ‘Jerommeke’ niet meer te stuiten
(lacht) Het gaat oerend hard met Dylan Groenewegen. Qua pure sprint heeft de 25-jarige Amsterdammer het voorbije half jaar de kloof gedicht met Cavendish en de Kittels van deze wereld. En nu begint hij ook al te winnen in het Belgische openingsweekend. “Deze steekt er ver bovenuit”, zei Groenewegen na toch al zijn vierde zege van het seizoen. Zelden werden Arnaud Démare - toch de winnaar van MilaanSanremo 2016 - en Sonny Colbrelli in een sprint zo belachelijk ver op achterstand gezet als op de licht dalende kaarsrechte Brugsesteenweg in Kuurne. Sinds zijn machtsontplooiing op de Champs-Elysées van juli vorig jaar is de opmars van de volksjongen uit de Amsterdamse Rivierenbuurt dan ook niet meer te stuiten.
Vorig jaar begon hij pas in april te winnen en sloot de man met de enorm dikke dijen met zeven zeges af. Nu pakte hij al loepzuiver een Viviani-in-topvorm in de openingsrit van de Dubai Tour, won hij met sprekend gemak twee ritten in de Ronde van de Algarve en gisteren mocht de concurrentie blij zijn dat ze mee op de foto stonden. “Dit was iets zwaarder, maar vooral kouder. Met de ijzige wind erbij en de Oude Kwaremont als breekpunt was het enorm lastig. Ik lag daar tien seconden achter, terwijl er een grote groep wegreed. Ik zat daar even in het tweede pak, we hadden helemaal geen controle
Xmeer over de wedstrijd. Maar dankzij de hulp van Bert-Jan Lindeman en Timo Roosen raakte ik opnieuw in de kop van de wedstrijd. Eerst wou er niemand met ons meerijden, maar daarna nam Astana gelukkig over”, deed Groenewegen het verhaal.
“Ik denk dat deze zege het mooiste bewijs is van de progressie die ik maak. Twee jaar geleden eindigde ik hier al eens vierde. Toen was ik nog niet sterk genoeg. Nu kon ik het voor de ploeg afmaken. Niet dat ik de voorbije maanden speciaal trainde. Ik ben gewoon heel goed uit de winter gekomen en ben wat sterker geworden.
Hoeveel watt ik dan meer trap? Dat blijft geheim, dat mag ik niet zeggen van mijn trainer.
(grijnst) Dit pluchen ezeltje (de Dylan GROENEWEGEN
LottoNL-JUmbo trofee van Kuurne-Brussel-Kuurne, nvdr.) behoort eigenlijk Maarten Wynants toe. Hij zette me perfect af. Even was ik bang dat Julien Vermote te ver weg was gereden, maar uiteindelijk lukte het in de laatste 150 meter. Ik zat lekker in het wiel van Démare en dichtte gemakkelijk de kloof van 60 meter.”
Dromen van Primavera
Nederland heeft met Groenewegen niet enkel voor het eerst sinds Blijlevens opnieuw een wereldsprinter, er huist meer in deze man dan alleen maar dynamiet in zijn megadijen. Niet
dat hij direct van plan is om de omslag te maken van sprinter naar klassiek renner, maar diep binnenin wil hij op termijn bewijzen dat hij amper vier jaar geleden niet toevallig de Ronde van Vlaanderen bij de U23 won, tegen onder anderen Tiesj Benoot. “Mijn eerste doel blijft zo veel mogelijk ritten winnen in alle grote ronden van de wereld. Sprinten blijft mijn ding, maar op deze manier kan je ook mooie wedstrijden winnen”, stelde Bowling Ball, zoals hij in het peloton weleens wordt genoemd. “Ik rijd Parijs-Nice als aanloop naar mijn klassiekers. Ik start dit jaar ook in Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen - waar ik vorig jaar toch al vijfde was - en verder staan de Scheldeprijs en Parijs-Roubaix op mijn programma.”
Een bucket list zoals Cavendish er één had toen hij prof werd, beweert Groenewegen niet te hebben. “Dat is nu moeilijk om te zeggen. Dan komt die vraag elk jaar weer terug”, zei de volksjongen gevat. “Maar ik wil ooit Milaan-Sanremo winnen. En natuurlijk nog méér Touretappes, dat zou heel mooi zijn. Ik had nu al de Primavera willen rijden, maar de ploegleiding denkt daar misschien terecht anders over met het oog op Gent-Wevelgem. Kijk, als je op de Champs-Elysées wint, dan hoor je bij de beteren. Sinds die dag voel ik ook dat de andere grote sprinters me respecteren. Of alles daarna mogelijk is, dat zoek ik de volgende jaren uit. Ik heb helaas geen glazen bol.”
Deze pluchen trofee hoort eigenlijk Maarten Wynants toe, hij zette me perfect af