Editors vinden het juiste tempo weer
Trek en sleur eraan zo veel je wil, Editors sla je met geen stokken uit het favorietenlijstje van de Belgen. Tom Smith (36) en co. lossen morgen ‘Violence’, hun zesde plaat. Maandag volgt de showcase in Sint-Truiden.
Editors kijkt weer vooruit. Het afscheid van Tom Smiths rechterhand Chris Urbanowicz in 2012 sloeg diepe wonden, enkele maanden voor het headlineslot op Rock Werchter. Het kostte zijn vervangers – gitarist Justin Lockey en toetsenist Elliot Williams – enkele jaren om gerodeerd te geraken, met twee lauw tot ijskoud ontvangen worpen als gevolg. Nu, zes jaar na de doorstart, vindt Editors 2.0 zijn ritme met ‘Violence’. Vandaar die vastgelijmde grijns op de kaken van Smith en Lockey.
“Eigenlijk voelt dit pas als onze tweede plaat”, zegt Smith. “We zitten fiftyfifty nu: drie albums met de oude bezetting, drie met de nieuwe. Maar ‘The Weight of Your Love’ (2013) diende om gaten te dichten na Chris’ vertrek. Goeie plaat, maar het voelde als een noodzaak. En ‘In Dream’ (2015) moest vooral het pad voor deze formatie uitstippelen. Nu functioneren we écht weer als band.”
Gewelddadig
Smith komt zelf ook uit herstelmodus gekropen. Een lelijke infectie gooide roet in het eten van de laatste tour en voor het eerst moest hij een pak shows cancelen. “Een rare tijd. Die gezondheidsproblemen wogen zwaar op me, het was bijna destructief. Plots leefde ik een soort van kluizenaarsbestaan. Maar dat heeft geen weerslag op ‘Violence’ gehad, neen. Mensen vragen me vaak waar die duistere hoekjes in mijn songs vandaan komen. Dat is heus geen reflectie van mijn eigen miserabele bestaan, hoor. (lacht)
Een gezonde graad van breekbaarheid komt simpelweg goed van pas.”
“‘Violence’ is geen politieke plaat, maar houdt wel een loep op de wereld”, zegt Lockey. “Tom zingt over menselijke contacten, of net het gebrek eraan. Door smartphones worden we non-stop gebombardeerd met nieuws, afschuwelijke beelden en conflicterende meningen. Je kan dat niet blokke-