“Voor mij mag de wet nog een stuk strenger”

Seydi Tekin spreekt met een stem die gekleurd lijkt door het veelvuldig gebruik van whisky en sigaren. Quod non. Hij noemt zichzelf “een geïntegreerde, selfmade zakenman” en groeide op in Turkije. Op zijn 17de arriveerde hij pas bij zijn ouders in Beringen, het Nederlands toen nog compleet onmachtig. Ondertussen is hij een bekend gezicht in Beringen. “Mijn grootmoeder, die mij feitelijk in Turkije heeft opgevoed, vond het belangrijk dat je de plaatselijke taal leert als je verhuist naar een ander land. Mijn vader werkte hier in de mijn. Het was de bedoeling dat vader en moeder nadien naar Turkije zouden terugkeren. Maar met de drie kinderen die hier geboren waren, zagen ze dat niet meer zitten. Ze hebben mij daarom naar België laten komen”, getuigt Seydi Tekin. Ondertussen spreekt Tekin vloeiend Nederlands. “Enkel met het geslacht van woorden blijf ik sukkelen”, lacht hij. “Die meisje, weet je wel.”

Duitsland

Vanaf 1999 bouwde hij samen met een partner aan een keten van sportwedkantoren in Duitsland: Megabet. “Want daar kon je toen, behalve op paardenrennen, ook op voetbalwedstrijden wedden. Daar zag ik wel brood in. Maar vanaf 2006 werd het duidelijk dat het wedden in Duitsland aan strenge regels zou onderworpen worden. Dat zou ons in een grijze zone, in rechtsonzekerheid brengen. Daarom besloten wij om onze wedactiviteiten in Duitsland te stoppen. De vrijwillige vereffening heeft meer dan tien jaar geduurd. Maar we hebben alles afgehandeld zoals het hoort: alle personeelsleden zijn correct uitbetaald en behandeld. De eigenaars van alle panden hebben alle huurgelden ontvangen. Sinds vorig jaar is Megabet officieel vereffend.” Seydi Tekin veranderde het geweer van schouder en opende in 2006 zijn eerste Betcenter in zijn eigen Beringen. Tekin werd zo de grondlegger van de grote, ruime beleveniskantoren. “Niet de donkere hokjes waar je aan een loket vlug je weddenschap afhandelt”, zegt hij.

Bookmakers

Anders dan Duitsland was België ondertussen wel klaar met een uitgebreide wetgeving op kansspelen, met de Kansspelcommissie als toezichthouder. Een wetgeving die sinds 2011 nog verstrengd werd. “België is nog altijd één van de weinige Europese landen met een strenge en degelijke wetgeving”, zegt Tekin. “Maar om in België aan de slag te kunnen als organisator van sportweddenschappen, hadden wij uiteraard bookmakers nodig. Ik heb de vraag gesteld aan de VDAB, maar die stuurde mij boekhouders. Daar kon ik helaas niet veel mee aanvangen. Bookmakers zijn wiskundigen die aan de hand van vele factoren kansen kunnen bereken. Daarom zijn we voor de bookmakers aanvankelijk de mosterd in Oostenrijk gaan halen”,, legt hij uit.

Marktleider

Betcenter is ondertussen uitgegroeid tot een keten van 52 eigen kantoren in ons land, 12 franchisehouders en 16 dagbladhandelaars met een wedterminal van Betcenter. De groep Betcenter, met hoofdkantoor in Hasselt, telt 125 medewerkers, vorig jaar goed voor een omzet van bijna 100 miljoen euro. “De mensen die wij tewerkstellen, hebben vaak een lager profiel, maar krijgen de kans om zich op te werken tot filiaalhouder. In Beringen moet je ervoor zorgen dat er iemand met Turkse roots in het kantoor staat. In Genk is een Italiaanse achtergrond vaak aangewezen. Wij tellen maar liefst 17 nationaliteiten onder onze medewerkers.”

Gauselmann

Vorige maand werd de Duitse familiale groep Gauselmann voor de helft eigenaar van Betcenter. “Gauselmann is één van de grootste Duitse spelers op het vlak van weddenschappen en speelautomaten, met 12.700 medewerkers en een omzet van 2,7 miljard euro. Zij hebben extra middelen in ons bedrijf gestopt om onze slagkracht te verhogen en ons bedrijf de mogelijkheid te geven door te groeien. In Vlaanderen zijn we nu al marktleider, in Wallonië maken we goede vooruitgang.”

U dicht uw wedkantoren graag een belangrijke sociale functie toe?

“Voetbal is nog steeds veruit het meest populair. In onze ruime kantoren discussiëren Turken, Italianen en Belgen onderling over de kansen van hun favoriete voetbalclubs, terwijl ze samen van een drankje - géén alcohol - genieten en voor beperkte bedragen een weddenschap placeren. Enkel sportweddenschappen, geen casino of dies meer. Onze klanten hengelen vaak bij mensen van andere origine naar tips over hun plaatselijke voetballiga. Ik beweer niet dat er nooit wat fout loopt. In de beste cafés kan het al eens uit de hand lopen. Maar we doen er alles aan om er vooral een beleving van te maken. Wie met een pintje bier onze zaak binnenkomt, wordt vriendelijk gevraagd om dat elders uit te drinken. Sinds we ook weddenschappen op vrouwenvoetbal mogelijk maken, zien we ook meer dames opduiken.”

U klinkt katholieker dan de paus.

(lacht) “Met religie heeft dit niets te maken. Het heeft alles te maken met onze langetermijnvisie. Als wij van ons bedrijf op lange termijn een succes willen maken, heeft het geen zin om de kantjes van de wetgeving op te zoeken. Integendeel, wij moeten ver van die grenzen wegblijven. Daarom vermijden we het op eigen initiatief om kantoren te openen in de onmiddellijke buurt van ziekenhuizen of scholen. Dat lukt niet altijd, omdat in sommige grote steden er om de honderd meter wel een school ligt. We houden daarom ook nauw contact met de plaatselijke wijkagenten. We houden de focus op ruime kantoren, waar plaats is voor een babbel en sociaal contact. Wij behoren niet tot de grote, internationale onlinespelers, die hier één man en een paardenkop tewerkstellen en hun winsten naar andere landen sluizen.”

Betcenter is nochtans ook online actief.

“Dat is sinds kort inderdaad het geval. Het is een logische stap. Online wedden is een aanvulling op onze bestaande activiteiten, onze klanten willen hun weddenschappen online kunnen opvolgen. Ik merk wel dat het online wedden sterker groeit dan offline. Maar het is niet de bedoeling om uit te groeien tot een grote online speler. De belevenis staat bij ons centraal.”

Uit de recente reportage van ‘Pano’ bleek anders wel dat meer en meer jongeren gokverslaafd raken.

“We moeten vechten tegen elke vorm van verslaving, en dus ook tegen gokverslaving. Ons bedrijf moet het niet hebben van minderjarigen, verslaafden of sociaal zwakkeren. Sinds 2004 beschikt België over het excluded persons information system, een elektronische lijst die alle uitgesloten spelers bundelt. Wij houden ons daar minutieus aan. Ik hoor links en rechts dat er politieke plannen zijn om de wet nog te verstrengen. Wel, ik ben vragende partij om met de politici daarover aan tafel te gaan zitten, de wet mag voor mijn part nog strenger. Maar we mogen het kind niet met het badwater weggooien. Iemand die twee keer per week een koffie komt drinken en voor vijf euro een weddenschap komt afsluiten, moeten we ook niet afschrikken met allerlei procedures en dwangmaatregelen. Anders verkast die klant wel naar de onderste regionen van de gokwereld. En daar heeft niemand wat aan.”

Hoe komt het dat we een hogere concentratie aan wedkantoren vinden in regio’s met meer mensen met een allochtone achtergrond?

“Omdat mensen met zuiderse roots veel meer opgaan in het voetbal en andere sporten. Voetbal is voor hen vaak een wezenlijk onderdeel van hun bestaan. Iedereen heeft er een favoriete club, en het discussiëren over sport maakt deel uit van de volkscultuur, nog meer dan in Vlaanderen. Kijk, wij organiseren ook wel eens weddenschappen rond de belangrijke Vlaamse wielerkoersen. Maar dat slaat niet echt aan.”

Waarom zou een overheid überhaupt weddenschappen moeten toelaten?

“Daar moeten politici over oordelen. Maar wij leveren wel degelijk een bijdrage aan de maatschappij. Wij kanaliseren de menselijke drang om te wedden, maar dan op een beperkte en sociaal aanvaardbare schaal. Net zoals het overheidsbedrijf de Nationale Loterij dat doet met al haar gok- en krasproducten. Wij voegen er bovendien een sociale dimensie aan toe, omdat mensen bij ons met elkaar in contact komen. We stellen veel kort- of laaggeschoolde mensen tewerk, met kansen om door te groeien in onze organisatie. Ongeveer de helft van hen is van allochtone origine. En tot slot, via de kansspelbelasting en de vennootschapsbelasting dragen we bij aan de schatkist. We werken in alle openheid en transparantie, wij hebben niks te verbergen.”

De winst voor de klant is niet belastbaar.

“Neen, maar bedragen boven de 3.000 euro moeten wij wel aan de fiscus melden in het kader van de anti-witwaswet.”

Is het voor u een winstgevende bezigheid?

(lacht) “Dat ga ik niet ontkennen.”