“En toch raak ik niet weg uit Limburg”
Ze is afkomstig uit Limburg en verovert de hele wereld. In 2017 reisde ze vanuit België, Frankrijk, Oostenrijk en Polen naar Australië, Argentinië, Japan voor de vertolking van hoofdrollen als La Vierge in Jeanne d’Arc au Bûcher van Honneger, Pamina in Mozarts Zauberflöte, Oscar in Un Ballo in Maschera van Giuseppe Verdi en Celia in Lucio Silla van W.A. Mozart, Matilde in Elisabetta, Regina d’Inghilterre van Rossini en Matsukaze in de hedendaagse opera van Toshio Hosokawa in een regie en choreografie van Sasha Waltz. Een natuurtalent met de mooiste stem ooit. Een sprookje dat werkelijkheid wordt. Niet onze woorden, maar die van de jury van de Klara Awards. Hoog tijd om nog eens bij te babbelen tussen een bezoek aan de kapper, een awarduitreiking en het volgende vliegtuig richting buitenland.
Wat houdt zo’n Klara Award in?
“Het gaat vooral om de erkenning die je krijgt, naast een beeldje om op de schouw te zetten. En daar vloeit dan media-aandacht uit en interesses van zalen en platenfirma’s.”
Heeft u dat nog nodig?
“Wel, het is altijd fijn natuurlijk. Ik kwam uit de lucht gevallen met mijn nominatie, omdat die vanuit mijn eigen land komt, terwijl ik in 2017 vooral in het buitenland heb gezongen. Ik ben zes maanden van huis geweest. Twee weken geleden was ik nog in Japan, en een dag na de awardceremonie ben ik vertrokken naar Birmingham. Ondertussen moet ik beginnen voor te bereiden voor de Salzburger Festspiele. Optredens volgen elkaar snel op. Ik wil me volledig focussen op waar ik op dat moment mee bezig ben, maar je moet natuurlijk ook je rol voorbereiden die eraan zit te komen. Het is iets waar ik dag en nacht mee bezig ben. Zelfs op mijn vrije dagen ga ik thuis aan de vleugel zitten om nog iets in te studeren. Het zijn spannende tijden.”
Thuis is het Maasland. Nooit gedacht om in het buitenland te gaan wonen?
“Goh, ik raak gewoon niet weg uit Limburg (lacht). Ik ben echt ene van de Maaskant. Ik heb hier veel familie en die hangt hecht aan elkaar. Mijn vriend in Duitsland vraagt me regelmatig om bij hem te komen wonen, maar dat lukt me maar niet. Gelukkig is hij net als ik een gedreven muzikant en snapt hij dat ik de kansen die ik krijg moet pakken. Maar als we onze agenda’s naast elkaar leggen, komt er weleens ruzie van omdat we elkaar zo weinig kunnen zien.”
Naast het zingen moet een operazangeres ook acteren.
“Dat wordt almaar belangrijker. Vijftig jaar geleden moest je gewoon op het podium gaan staan en zingen en stond er één boom achter je als decor. Nu wordt aan die setting veel meer aandacht besteed. Onlangs in Japan zong ik een voorstelling met moderne dans. Ook ik moest dansen. Heel nieuw voor mij, maar wel tof om te
doen.”
Als u zo vaak in het buitenland zit, mist u de familie neem ik aan.
“Zeker. Gelukkig heb ik een kleine Maltezer. Filou heet ie. Hij gaat overal mee naar toe. Daar ga ik dan mee wandelen na de repetities. Zo kom ik nog eens buiten en het is fijn om iemand bij je te hebben waar je wat tegen kan zeveren.”
Ziet u iets van zo’n stad?
“Dat varieert. Vroeger speelde ik meer kleine rollen. Toen ik in Australië en Argentinië was, had ik voldoende tijd over om op verkenning te gaan. Maar nu ik hoofdrollen vertolk, is er geen tijd meer. Van Tokio heb ik niets gezien. Heel jammer.”
Hoe is de switch van bijrollen naar hoofdrollen er gekomen?
“Vroeger had ik schrik om grote rollen aan te nemen. Ik heb genoeg voorbeelden gezien van mensen die te vroeg een te zwaar repertoire hebben aangepakt en die daarna moesten stoppen. Ik was 15 toen ik mijn eerste concert voor publiek zong, toen nog gelinkt aan het Lemmensinstituut. Ze hebben me altijd gewaarschuwd: pas op, voor opera moet je stem groeien. Lange tijd heb ik dus niet het vertrouwen gehad om grote rollen aan te nemen. Maar in 2016 kreeg ik plots telefoon: of ik kon invallen voor een sopraan die was weggevallen, voor een grote productie in Bregenz in Oostenrijk. Toen heb ik besloten: het is nu of nooit, Ilse. Gelukkig is die productie een groot succes geworden. En dat heeft voor het keerpunt gezorgd.”
Tussen al de internationale data zingt u ook in het kerkje van Leut.
“De traditie dat ik minstens één keer per jaar daar ga zingen, probeer ik echt in ere te houden. Dan zie ik allemaal volk zitten dat ik ken. Met naam én voornaam.”
Kan CC Maasmechelen u nog wel betalen?
“Die samenwerking is zo goed dat we een speciaal prijsje kunnen afspreken.”
Operasterren verdienen aardig?
“In die zin dat we op een korte tijd redelijk goed verdienen, ja. Maar je moet goed beseffen dat je iets achter de hand moet houden voor als je carrière achter de rug is. Als je ziek wordt of als je stem het laat afweten, zit je met een enorm probleem. Een verzekering vinden die dan je inkomsten dekt, is bijzonder moeilijk te vinden. Dus het zingen kan heel plots afgelopen zijn.”
Er zijn toch operazangeressen die lang hebben gezongen?
“Als je stem goed blijft en je technisch goed beseft waar je mee bezig bent, kan dat. Maar we leven helaas in tijden dat jong, slank en mooi ook een rol spelen. Aspecten die zelfs soms voorrang krijgen op kwaliteit.”
Ik zie het probleem niet.
“Ik mag niet klagen, alles zit nog goed op mijn 35ste (lacht).”
“We leven helaas in tijden dat jong, slank en mooi ook een rol spelen. Aspecten die zelfs soms voorrang krijgen op kwaliteit” Ilse Eerens