“Anthony is mijn oogappel”
Willy Mraz is al jaar en dag gastouder van Genkse spelertjes. De broertjes Limbombe woonden allemaal bij de familie Mraz, Bryan nu nog altijd. “Anthony verbleef tien jaar bij ons, hij zat nog in de lagere school toen hij hier arriveerde”, aldus de Genkse ‘gastvader’.
“Hij is mijn oogappel, ik behandel hem zowat alsof hij mijn eigen zoon zou zijn. Toen hij bij ons vertrok, deed dat echt iets met me, ik was er even niet goed van. Als Anthony nu in de buurt voetbalt, ga ik nog elke keer kijken. De match tegen SaudiArabië kan ik niet live bijwonen, want ik zit in het buitenland, maar ik ga een zender zoeken om de wedstrijd op tv te kunnen volgen. Na elk duel stuur ik hem nog steeds een sms, dat is zo gegroeid.” Mraz herinnert zich de periode met de oudste Limbombe’s in huis nog maar al te goed. “Stallone en Anthony logeerden hier samen. Op een dag kregen ze op weg naar training ruzie in de auto. Ik stopte om hen de les te spellen, maar Stallone vloog uit de wagen en Anthony stoof achter hem aan. Anthony is jonger, maar als hij kwaad was, dan koos Stallone het hazenpad. (lacht) Op dit moment woont Bryan hier, de jongste van de drie broers. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik hem zag. Bryan was zes jaar en kwam zijn twee broers in Genk bezoeken. Hij gaf me de hand en zei: Ik ben Bryan, ik ben zes jaar en ik voetbal beter dan mijn twee broers. (schatert)”
Bij de familie Mraz hebben meerdere Rode Duivels aan de keukentafel gezeten. Van Christian Benteke over Steven Defour tot Kevin De Bruyne. En nu dus Anthony Limbombe. “Destijds kwamen Carrasco en Origi hier ook vaak over de vloer. Carrasco zat bij Anthony op school en Divock woonde op een kilometer van ons huis, hij sprong dan op zijn fiets om te komen spelen. In de kelder had ik een PlayStation staan, FIFA was natuurlijk hun favoriete spel. Dan zetten ze de garagepoort open en bij elke goal liepen ze de straat op om er een dansje te maken. De buren wisten niet wat ze zagen. (lacht) Als ik nu zie waar die jongens vandaag allemaal voetballen, dan zeg ik bij mezelf Amai, mijne frak, dat zijn toch straffe kerels!” 2 april staat in Willy Mraz’ agenda met rood aangestipt. Dan trekt KRC Genk op de eerste speeldag van play-off 1 naar het Club Brugge van Limbombe. “Hij mag de pannen van het dak spelen, zolang wij maar winnen”, lacht Mraz. “Die wedstrijden blijven toch speciaal. De vorige keer heeft Anthony zijn shirt nog aan mijn echtgenote cadeau gedaan. Onze relatie zal altijd speciaal blijven.”