Slachtoffer maakt indruk, overheid knoeit
Béatrice (19) getuigt met beklijvende speech op herdenking aanslag Zaventem
BRUSSEL - Ze wilde per se haar speech rechtopstaand geven, ook al verloor ze bij de aanslagen van 22 maart 2016 haar beide onderbenen. De 19-jarige Frans-Amerikaanse Beatrice De Lavalette (19) hield gisteren tijdens de herdenking een indrukwekkende speech. “Wij zijn geen slachtoffers, maar overlevers. Ik heb het overleefd en ik ben gelukkig.” Ook had ze - net als andere slachtoffers en nabestaanden - scherpe kritiek op de Belgische overheid.
“Voor jullie staat de meest zwaargewonde overlevende van de aanslagen. Maar ik kan jullie zeggen: ik heb het overleefd en ik ben gelukkig.” Met een beklijvende speech had Béatrice de Lavalette (19) gisteren één overduidelijke boodschap aan de terroristen van 22/3: ze hebben gefaald.
“Ik heb iets om te bewijzen. Ik, Béatrice de Lavalette zal niet gestopt worden. Ik heb mijn doelen. Ik studeerde op tijd af van mijn middelbare school. Ik stond op en wandelde, zelfs toen sommige dokters me verteld hadden dat ik nooit meer zou kunnen wandelen. Ik rijd opnieuw paard en heb het doel om ooit naar de Paralympische Spelen te gaan en een medaille te winnen.”
Applaus en tranen toen de 19-jarige ‘Béa’ gisterochtend in de vertrekhal van Zaventem terugblikte op de aanslagen twee jaar geleden. In een rolstoel kwam ze het podium op. Maar ze stónd erop om recht te staan, als statement tegen de terroristen. Geholpen door agenten rechtte ze haar rug en zo bleef ze negen minuten staan op de witte sneakers onder haar twee prothesen.
“Ik was slechts een paar meter verwijderd van de eerste bom”,
vertelde ze. “Mijn benen waren verbrijzeld en later werden ze geamputeerd. Ik had verschillende blijvende letsels opgelopen en was verbrand over 35 procent van mijn lichaam. Later ontdekten we dat ik niet meer zelfstandig kon wandelen. Nog niet. Heb ik geweend? Ja. Heb ik gedacht dat mijn leven voorbij was? Ja. Ik heb mezelf verloren in een zeer donkere tunnel, maar na verloop van tijd realiseerde ik me dat dat zinloos was. We kunnen de dingen die gebeurd zijn niet veranderen. Maar we kunnen wél verdergaan.”
De moed die Béatrice uitstraalde, betekende voor tal van slachtoffers en nabestaanden van de aanslagen in Brussel en Zaventem eindelijk iets positiefs. Zo’n jong meisje, dat zo dicht bij de dood stond, bezorgde al die mensen – mogelijk voor het eerst – een gevoel van hoop.
Sneer naar overheid
Beatrice wil ook helemaal geen medelijden krijgen. “Lange tijd snapte ik niet waarom dit mij moest overkomen. Maar ik ben er eindelijk achter gekomen: ik ben sterk. Ik kan hier voor jullie staan vandaag als de meest zwaargewonde overlevende van de aanslagen in Brussel. Maar ik kan zeggen: ik heb het overleefd en ik ben gelukkig.” Revalideren doet de jonge vrouw in Florida, in een militair centrum voor oorlogsveteranen.
Béatrice had ook nog een niet mis te verstane boodschap aan de terroristen. “Zij hebben gefaald. Wij zijn sterker en groter dan de individuen die ons wilden vernietigen. Ze hebben ons gebogen, maar níét gebroken.” En ze deelde ook nog een sneer uit naar de Belgische overheid, die volgens haar de slachtoffers in de steek heeft gelaten. “Wat er gebeurd is op 22 maart zal nooit vergeten worden. Zelfs als de overheid dat probeert.”
De kritiek van Béatrice op de Belgische overheid is niet de enige die ze gisteren kreeg. Ook over de manier waarop de herdenking verliep, ontstond ’s morgens heibel. Vooral omdat er geen aankondiging werd omgeroepen om 7.58 uur, het precieze tijdstip van de aanslagen. De slachtoffers en nabestaanden werden toen achter een lint op afstand gehouden van de herdenkingsplaat, terwijl premier Charles Michel (MR) en andere beleidsmakers bloemen neerlegden. In het buitenland werd smalend gereageerd op dit verloop, maar achteraf bleek dat het om een misvatting ging. De regering en de premier hebben na afloop wel degelijk tijd gemaakt om in contact te komen met de slachtoffers en nabestaanden.