Noodkreet van een zwart schaap

Laurent haalt uit naar familie en politiek in emotionele brief

Het was zijn laatste strohalm, door voluit op emoties te spelen. Prins Laurent heeft een uiterst persoonlijke brief aan het parlement geschreven. Hij schreeuwt uit hoe hij al zijn leven lang wordt tegengewerkt. En nu hangt hem ook nog eens een straf van 46.000 euro boven het hoofd. Met zijn noodkreet dreigt hij zijn laatste sprankeltje krediet volledig te verspelen.

Het is ongezien in ons land: een prins die zijn hart uitstort in een brief aan het parlement. Net zoals het vorige week woensdag een primeur was dat Laurent – of beter: zijn advocaat – zich moest verdedigen in de kamercommissie. Zijn drie pagina’s tellende noodkreet loopt over van zelfbeklag. Over een leven in een gouden kooi, dat schijnbaar alleen maar nadelen heeft. Al dat leed en die miskenning.

“De meesten weten het niet, en velen doen alsof ze het vergeten zijn: sinds mijn prille jeugd werd mijn bestaan ten dienste gesteld van mijn broer, van mijn familie en van de Staat”, schrijft hij. Een alinea later: “Ikzelf ben natuurlijk niet feilloos. Maar ik denk niet dat een andere burger van dit land zijn leven lang met zulke hardnekkigheid werd geïnstrumentaliseerd, en zijn projecten voortdurend gedwarsboomd zag door zijn familie en door grove nalatigheden van sommige politieke gezagsdragers.”

46.000 euro

Laurent liet de brief gisteren “hoogdringend” verspreiden in de Kamer. Daar moesten de parlementsleden de beslissing bekrachtigen om de jongere broer eenmalig vijftien procent van zijn dotatie af te nemen. Een straf van omgerekend 46.000 euro, omdat hij afgelopen zomer zonder toestemming van de regering een feestje van het Chinese leger had bijgewoond in Brussel. Laurent vindt nog steeds dat hij niks fout heeft gedaan en voelt zich wéér eens geviseerd, maar tot nog toe onthield hij zich van commentaar. De straffe uitspraken over de schending van mensenrechten en zijn verdediging in de kamercommissie liet hij over aan zijn advocaat. Deze brief uit eigen naam ‘Laurent van België’ – zijn eerste echte reactie sinds de China-rel – bewijst hoe wanhopig hij is. De inperking van zijn dotatie kan hem “ernstige, moeilijk herstelbare schade berokkenen”, schrijft hij.

Verlost van zorgenkind?

Het is duidelijk: Laurent zit in het nauw en hij weet het. In de publieke opinie en de politiek klinkt almaar luider de roep om zijn dotatie in te perken of zelfs volledig af te nemen. Weg 308.000 euro per jaar. Op papier is het misschien de win-winsituatie voor alle partijen: Laurent kan zo zijn eigen leven leiden, zonder verantwoording te moeten afleggen, en het koninklijk huis is meteen verlost van zijn zorgenkind.

In de praktijk dreigt dan pas echt het rampscenario. Want wat gaat de prins voor de kost doen? Een eigen bedrijf oprichten? Hij heeft al bewezen dat hij zakelijk een drama is: de bedrijven en stichtingen waarin hij achter de schermen betrokken was, stapelden de verliezen op, vaak met het faillissement tot gevolg. En wie zegt dat Laurent zich gedeisd zal houden? De man die nu al een ongeleid projectiel is, heeft dan echt niets meer te verliezen. Hij kan worden ingehuurd door schimmige bedrijven als uithangbord, voor de kar worden gespannen van foute regimes en ongestoord kritiek uiten op alles en iedereen.

Door ongemeen hard uit te halen naar zijn familie en de politiek, lijkt Laurent zijn bruggen volledig opgeblazen te hebben. En de weg naar Laken en de Wetstraat lag al vol met mijnen.

Tot op heden zet men het mij betaald, dat ik huwde met een vrouw die ik liefheb, maar geen titel noch fortuin heeft

Moet ik u er overigens aan herinneren dat driekwart van die dotatie werkingskosten dekt?

Ik denk niet dat een andere burger van dit land al zijn projecten gedwarsboomd zag door zijn familie en de politiek

Sinds mijn prille jeugd werd mijn bestaan ten dienste gesteld van mijn broer, van mijn familie en van de Staat