Bionische hand van 60.000 euro voor Sabine
Crowdfunding voor bionische
Draaien met de pepermolen, een flesje water opendoen, haar veters binden. Dankzij haar bionische hand, gaat er een nieuwe wereld open voor Sabine Vranckx (45) uit Koersel. “Hoewel ik geboren ben zonder linkerhand, wisten veel mensen niet dat ik een prothese had”, lacht ze. “Nu valt het meer op, maar ik zou mijn bionische hand niet meer kunnen missen.” Enige nadeel: het prijskaartje van 60.000 euro. “Van het ziekenfonds krijg ik de helft terug”, vertelt ze. “De hospitalisatieverzekering zou tussenkomen, maar zij trekken zich terug.” Daarom startte haar broer een crowdfunding. Bzzzz. Een zoemgeluidje weerklinkt als ze haar hand opent. Opnieuw een zoemgeluidje als ze een vuist maakt of iets grijpt. Sinds drie weken heeft Sabine Vranckx (45) uit Koersel (Beringen) een bionische hand. Sabine werd geboren zonder linkerhand. “Er was enkel een aanzet tot de middelhandsbeentjes”, vertelt Sabine, die haar verhaal ook deelt op de Facebook-pagina ‘Sabine Vranckx Goes Bionics’. “Wat de oorzaak precies is, weet ik niet. Het zou kunnen dat de navelstreng rond mijn arm was gewikkeld. Vanaf mijn zeventiende hebben ze van alles geprobeerd om mijn hand te verlengen: urenlange operaties, experimentele behandelingen. Ze hebben gezorgd dat ik mijn duimgewricht kon gebruiken voor een minimale grijpfunctie.”
Esthetisch
Al die jaren wist bijna niemand wist dat ze maar één hand had. “Ik droeg een esthetische prothese: een prothese in huidskleur louter voor het uitzicht”, legt ze uit. “Ik kon er niets functioneel mee. Heel veel mensen hebben nooit gemerkt dat ik een prothese had. Ik was een meester in het verstoppen. Onbewust, want dat was nooit mijn bedoeling. Nu word ik plots aangesproken: ‘Oei, wat is er gebeurd? Hoe komt het dat je je hand kwijt bent?’ Pas nu valt het op. Op zich vind ik het niet zo erg dat mijn hand er een beetje futuristisch uitziet. Huidskleur en dat lawaai: dat zou niet samen passen.”
Tien vingertjes
Sabine heeft twee dochters: van 19 en 21. “De handjes waren het eerste waar ik naar keek toen mijn dochters geboren werden: ‘Ze hebben tien teentjes en tien vingertjes!’”, lacht ze. “In het begin vroe- gen ze wel eens: ‘Mama, waarom heb je zo een hand?’ Maar ze hebben er nooit iets van gemaakt, ze waren mij zo gewoon.”
Al die jaren was haar esthetische prothese voor haar voldoende. “Omdat ik alles met rechts deed, begon ik last te krijgen: van mijn hand, mijn arm, mijn schouders”, vertelt Sabine. “Ik had schrik dat mijn rechterkant zou blokkeren en dat ik helemaal niets meer zou kunnen. Ik had op een lezing al over bionische handen gehoord
Veel mensen hebben nooit gemerkt dat ik een prothese droeg. Tot nu. Mensen vragen plots hoe het komt dat ik mijn hand kwijt ben
Sabine Vranckx
Ik kan nu ook saus binden: vroeger mislukte mijn saus dikwijls, nu kan ik tegelijk roeren en de Maïzena erbij kappen. Zalig.
Sabine Vranckx
en ben informatie gaan zoeken. Esthetiek was plots niet meer belangrijk. Mijn gezondheid en functionaliteit gingen voor. Omdat enkel mijn vingers ontbreken en niet mijn volledige hand, waren de meeste bionische handen geen optie voor mij. Zo ben ik bij Touch Bionics in Schotland terechtgekomen. Hun i-digit was de oplossing voor mij. Ik denk zelfs dat ik de eerste in België ben, die zo een bionische prothese heeft.”
Elektroden
Eerst kreeg Sabine een proefversie. Drie weken geleden werd haar hand verder afgewerkt. “Hier zitten twee elektroden die de signalen van mijn spieren opvangen”, wijst ze naar haar arm. “Zo kan ik mijn hand aansturen. Als ik de spieren in mijn arm opspan, gaat mijn hand open en toe. De acht functies die ik het meeste gebruik kan ik met mijn spieren aansturen, zoals de grijpfunctie of een handje schudden. Mijn hand is ook verbonden met een app in mijn smartphone. Daar zitten twintig functies in en nog eens twaalf functies die ik zelf kan instellen. Ik kan dus een handeling aanwijzen en mijn hand voert uit. Het topje van mijn wijsvinger is ook van een ander materiaal gemaakt, zodat ik met een touchscreen kan werken. Het is allemaal een beetje zoeken, ik ken mijn grijpkracht nog niet. Ik moet veel oefenen en word begeleid door een ergotherapeut en kinesist van Pellenberg. Maandag reis ik samen met mijn ergotherapeut en met mensen van Össur, de verdeler in België, naar de ontwikkelaar in Schotland. De afwerking van mijn hand is niet nog niet helemaal zoals het hoort. Ze moet nog verder afgesteld worden.”
Biefstuk
Eén ding staat vast: het leven van Sabine is veranderd. Ze kan dingen die ze nooit eerder kon. Of die ze met een hand geleerd had. “Nu pas word ik geconfronteerd met de beperkingen die ik altijd gehad heb”, zegt ze. “Ik kan nu met mes en vork eten: mijn biefstuk snijden, pasta eten met een lepel. Ik kan eindelijk saus binden: vroeger mislukte mijn saus dikwijls, nu kan ik tegelijk roeren en de Maïzena erbij kappen. Zalig. Ik heb de pepermolen altijd ontweken. Nu is het eten te gepeperd omdat ik zo fier ben dat ik kan draaien met de pepermolen. Een flesje wijn opendoen en inschenken terwijl ik het glas vasthoud: heerlijk. Of fietsen. Ik heb altijd met mijn rechterhand gefietst, mijn prothese rustte op mijn stuur. Nu kan ik met links mijn stuur vasthouden en met rechts wuiven. Elke dag opnieuw ontdek ik dingen die ik kan.”
Lesgeven
Na de Paasvakantie zet Sabine nog een nieuwe stap: ze gaat voor het eerst ‘bionisch’ werken. “Ik geef les in de lerarenopleiding aan hogeschool Thomas More in Turnhout”, vertelt ze. “De studenten weten niet dat ik een prothese draag. Zelfs veel collega’s wisten het niet. Ik wil eerst nog goed oefenen en als ik mij zeker genoeg voel, ga ik mijn hand altijd dragen. Spannend. Ik ben benieuwd naar de reacties. Ook bij de kinderen in de lagere school, want daar kom ik vaak voor mijn job. Als kind werd ik altijd gepest door andere kinderen. Maar ik heb nu al gemerkt dat jonge kinderen goed reageren op mijn bionische hand. Enthousiast zelfs. Ze willen zien hoe het allemaal werkt.”