“Kijk naar wat je wel nog kan”
Verlamde Luc Buntinx neemt deel aan WK G-Karate
Zonhovenaar Luc Buntinx traint momenteel keihard om deel te nemen aan het wereldkampioenschap G-karate dat eind april plaatsvindt in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. “Mensen zeggen soms dat ik een harde ben”, zegt Luc, die verlamd raakte na een val. Een jaar later begon hij met karate. Kort daarna overkwam zijn gezin opnieuw een zware tegenslag. Hun 18-jarige zoon Ruben overleed na een wurgspel. “Ruben misrekende zich toen hij dat wurgspel uitprobeerde”, zegt Luc. De jongen overleed en het gezin moest verder zonder hem. Luc aarzelde daarna niet om jongeren te waarschuwen voor de gevaren van zo’n wurgspel. Toen hij zijn zoon verloor, was Luc amper gerevalideerd van een zware val waarbij hij verlamd was geraakt en in een rolstoel was beland. “Mijn armen kan ik gelukkig wél nog bewegen”, zegt hij. Die positieve ingesteldheid is typerend voor Luc en zijn gezin. Zowel Luc, zijn vrouw Sylvie als zijn dochter Aline proberen ondanks de zware beproevingen toch het positieve in het leven te zoeken: “Kijk naar wat je wél nog kan, en maak er het beste van.”
G-Karate
“Soms hoor ik mensen zeggen dat ik een harde ben”, mijmert Luc. “Dat komt omdat ik rationeel kan praten over wat ons overkomen is. Ik ben in staat mijn emoties op dat moment uit te schakelen. Maar ook ik zit in een hoekje te wenen met een foto van mijn zoon. Maar we moéten verder, we moeten er zijn voor onze dochter Aline.” “Een half jaar geleden begon ik met G-Karate. Toen ik in Pellenberg bezig was met de revalidatie, zei een verpleegster dat ik aan sport moest doen. Aanvankelijk lachte ik haar uit. “Sport is niks voor mij”, zei ik. “Vroeger op school was ik tijdens mijn middelbaar
Tillift
Luc BUNTINX onderwijs zelfs vrijgesteld van de turnles omdat ik ooit eens was flauwgevallen op de lagere school. Maar ik ben toch gaan nadenken daarover: misschien is G-karate toch iets voor mij.”
“Nu train ik twee keer per week. Ik heb geluk want ik kan mijn armen goed bewegen waardoor ik de karatebewegingen van de twee proeven op het WK goed kan uitvoeren. Mijn trainer is Eric Bortels. Hij is de bezieler van G-Karate in België en is ook mede-organisator van het WK. Hij vroeg me om mee te gaan naar Boedapest.” Niet alleen de deelname aan het WK is voor Luc een grote uitdaging. De reis en het verblijf ginder zijn minstens even uitdagend. “Boedapest is een stad die heel toegankelijk is voor mindervaliden, maar toch zijn er heel wat zaken die we moeten oplossen. De tillift moet mee, de verzorgende gaat mee. Kan mijn elektrische rolstoel in de hotellift? Hoe moet je dan geëvacueerd worden bij brand als je de hotellift niet mag gebruiken? Dat zijn maar enkele problemen die op voorhand opgelost moesten worden.”
“Of ik op het WK een medaille ga halen? Eigenlijk heb ik daarover nog helemaal niet nagedacht. Maar de trainer zegt dat ik het goed doe. Ik zal mijn best doen.”
Op school was ik zelfs vrijgesteld van de turnles omdat ik ooit eens was flauwgevallen op de lagere school