Greta Gerwig over de pijn van het tienermeisje-zijn

rijk genoeg vonden. Vaak gaat dat over wat centraal staat in het leven van de meeste vrouwen, zoals moederschap en vriendschap. Het lijkt wel alsof ervaringen van vrouwen minder relevant zijn voor de cinema, dus ’t is geweldig wanneer ik films zie die dat proberen te veranderen.”

Zelfs de randpersonages in deze film zijn enorm genuanceerde karakters. Was het moeilijk om dat te realiseren met een relatief grote cast?

“Ik wilde door deze film een soort caleidoscoop creëren over de mensen rondom je, over wat kan bepalen waar je jezelf thuis voelt. Elk personage in de film moest daarom boeiend en complex genoeg zijn om te willen volgen, om haar eigen verhaal te hebben. Daarom heeft het zo lang geduurd eer ik het script af had! Ik wilde alle karakters een diepere achtergrond geven, zelfs als ze maar voor enkele scènes opdoken. In coming of age-verhalen worden de volwassenen vaak als randfiguren afgeschilderd, een beetje onnozel of karikaturaal. Het was heel belangrijk voor me dat ik de ervaring van Lady Birds moeder met net zoveel toewijding kon tonen, omdat ook zij een emotionele periode doormaakt. Je moet al je personages met liefde behandelen, zelfs als ze niet perfect zijn.”

We zien daarbovenop ook niet het typische liefdesverhaal dat gewoonlijk deel uitmaakt van tienerfilms.

“Tja, meestal zit er in films over tienermeisjes één mannelijk personage dat wordt afgeschilderd als dé liefde van haar leven. Verschrikkelijk vind ik dat! In het geval van Lady Bird zijn er twee kerels in het spel, maar ze zijn beiden fout voor haar. Dat lijkt me veel dichter bij de waarheid. We hebben allemaal onrealistische liefdesverwachtingen door films. Ik was als jong meisje zot van ‘Titanic’ en dat heeft me lang achtervolgd! Als een man niet in het koude water voor me wilde sterven was het geen echt liefde.” (lacht)

Mogen we aannemen dat de film enigszins autobiografisch is?

“Federico Fellini zei ooit: ‘Alle kunst is autobiografisch. De parel is de autobiografie van de oester.’ Dat is toch een geweldige quote! En van toepassing in dit geval: ‘Lady Bird’ is niet mijn autobiografie, maar de kern van de film komt wel van mijn eigen ervaringen en emoties. Ik was als tiener niet zoals Lady Bird en mijn mama was niet zoals haar moeder Marion, maar we hadden vanzelfsprekend wel onze conflicten waar ik me nog dagelijks schuldig over voel. (lacht) En uiteindelijk zijn moeder en dochter vaak twee verschillende kanten van dezelfde medaille, ondanks alle onenigheden. Die relatie is zo essentieel en genereus dat ik niet begrijp waarom er zo weinig films over gemaakt worden.”