Van het peloton mocht iedereen winnen, zolang het maar geen Quick Stepper was

“Die indruk had ik niet. Wat ik wel zag gebeuren, was dat ze bij Quick Step allemaal hebben gekoerst om als eerste weg te zijn. Gilbert en Stybar gingen te vroeg te enthousiast tekeer. De overige ploegen hadden dat snel door en hebben handig op die situatie ingespeeld. Uiteindelijk moesten ze vrede nemen met een derde plaats. Het blijft evenwel een raadsel hoe Terpstra in het slot nog een halve minuut kan wegrijden van het trio Van Avermaet-Vanmarcke-Stuyven. Zoals zij mekaar het wit uit de ogen keken, dat ging me mijn pet te boven.”

“Vorige week toeterde ik in deze rubriek nog dat Sagan met lege handen naar baby Marlon mocht terugkeren. De Slovaak gaf mij en vele andere criticasters lik op stuk met een knap nummer. Hij voelde hét momentum perfect aan. Heel even was er wapenstilstand en dat was voor de wereldkampioen het sein om er van onderuit te muizen. Hij demarreerde niet echt, maar versnelde vanuit het zadel. Sagan rondde gisteren een inspanning van 75 minuten perfect af. Een inspanning die hij heeft gesimuleerd tijdens zijn hoogtestage op de Sierra Nevada. De Spaanse berg waarop hij duidelijk minder aan zijn explosiviteit heeft geschaafd. Silvan Dillier deed dan weer een Haymanneke. Met amper koerskilometers in de benen toch sprinten om winst op de velodroom. Knap! Daaraan zie je toch wat frisse benen met een mens kunnen doen. Al is het in Roubaix altijd prettig koersen in de kopgroep. Je moet dertig keer niet wringen, daarmee spaar je ook energie.”

Bij Quick Step hebben ze allemaal gekoerst om als eerste weg te zijn. Dat hadden de andere ploegen snel door