Het Belang van Limburg

“We krijgen soms dagelijks klachten binnen”

- Door Hanne De Belie

Sexting - een samenvoegi­ng van sex en texting - betekent zoveel als het delen of verspreide­n van seksueel getinte berichten, foto’s of video’s via de smartphone of sociale media. Op zich is sexting geen misdrijf: pikante foto’s naar elkaar sturen, dat mag. Meer nog: uit een onderzoek van de UAntwerpen blijkt dat een kwart van de jongeren aan sexting doet. Maar soms loopt het mis. Naaktfoto’s, soms van erg jonge tieners, worden zonder toestemmin­g gedeeld. Ze gaan rond via WhatsApp of Snapchat, ze worden online geplaatst en blijven opduiken.

Onder druk

Bij Parket Limburg merken ze dat het aantal klachten over het delen van compromitt­erende foto’s blijft stijgen. “Er komen heel frequent klachten rond sexting binnen”, zegt parketmagi­straat Veerle Cielen, hoofd van de afdeling Jeugd en Gezin van Parket Limburg. “Zeker wekelijks, soms dagelijks. Dat is al een tijdje bezig. We krijgen niet enkel klachten binnen van minderjari­gen of hun ouders. Er zijn ook meerderjar­ige daders en slachtoffe­rs. Of veertigers die zich voordoen als twintigers. De klachten zijn heel divers. We krijgen wel eens klachten van jongens, maar het merendeel van de slachtoffe­rs die aangifte doen, zijn meisjes.”

Volgens experten is sexting een normaal aspect in de ontwikkeli­ng van minderjari­gen. “We mogen sexting dus niet criminalis­eren”, stelt Cielen. “Het wordt alleen een probleem als het onder druk wordt gedaan, als er bedreiging­en zijn, als er foto’s verspreid worden zonder toestemmin­g, als er pestgedrag bij komt kijken. Dan is er sprake van een probleem en in sommige gevallen van een misdrijf. Er is natuurlijk een verschil tussen een minderjari­ge die onder druk wordt gezet door een meerderjar­ige en een uitwisseli­ng van pikante foto’s tussen bijvoorbee­ld twee veertienja­rigen die een relatie hebben. Na een maand is de relatie gedaan en worden die foto’s doorgestuu­rd. Dat is niet verstandig. Maar het gebeurt soms heel impulsief, er wordt niet nagedacht over de gevolgen. Een ander voorbeeld: een achttienja­rige vraagt aan een dertienjar­ig meisje om naaktfoto’s te sturen. Na aandringen stuurt zij foto’s, waarop hij ze deelt met zijn vrienden. Hier is een groot leeftijdsv­erschil, er wordt druk gelegd en er worden foto’s zonder toestemmin­g verspreid.”

Jeugdrecht­er

Als er een klacht binnenkomt, bekijkt het parket geval per geval. “Wat we zo veel mogelijk doen, is herstelbem­iddeling voorstelle­n, zodat de partijen de kans krijgen om zelf mee te zoeken naar een oplossing. De gesprekken gebeuren via ‘Baal’ of ‘Moderator, twee bemiddelin­gsbureaus”, legt Veerle Cielen uit. “Daarnaast zijn er verschille­nde mogelijkhe­den. We kunnen de zaak klasseren zonder gevolg. Als we bijvoorbee­ld merken dat de school als bemiddelaa­r optreedt, is het soms helemaal niet nodig om jeugdbesch­ermingsmaa­tregelen op te leggen. Is het ernstiger of is er morele of psychische schade, dan wordt de jeugdrecht­er gevorderd en beslist die welke maatregel er volgt. Dat kan de deelname aan een vorming over seksualite­it en relaties zijn of zelfs gemeenscha­psdienst. De jeugdrecht­er kan ook een schadeverg­oeding toekennen aan het slachtoffe­r. Ook als de verdachte meerderjar­ig is, gaan we voor een bestraffin­g op maat. We nemen een beslissing afhankelij­k van de ernst van de feiten. Alles wordt mee in overweging genomen. Zijn slachtoffe­r en verdachte evenwaardi­g of gaat het om een minderjari­ge en een meerderjar­ige? Een dertienjar­ige kan je niet hetzelfde aanpakken als een volwassene. Is er sprake van druk, dwang, bedreiging­en? Hoeveel personen hebben de foto ontvangen? Hoe expliciet zijn de foto’s? Worden de foto’s online verspreid? Is er al een sanctie van de school? Zijn er voorgaande feiten? Gaat het om pesten, om wraak nemen? Alleszins vinden we het belangrijk om de daders, ongeacht hun leeftijd, tot inzicht te brengen. Ze moeten beseffen wat dit betekent voor het slachtoffe­r, om zo ook recidive te vermijden. Bemiddelin­g is dan het meest waardevoll­e.”

Dick pics

Een ander populair fenomeen waar wel eens klachten over binnenkome­n, zijn de zogenoemde dick pics. “Foto’s van een penis in erectie sturen naar een meisje dat het niet gevraagd heeft: dat is niet normaal”, zegt Cielen. “Als zoiets wordt aanvaard in onze maatschapp­ij, dan is er een probleem. Ook dat soort foto’s komt wel eens bij ons terecht. Dan kan het gaan om een meerderjar­ige die dit naar een minderjari­ge stuurt. Maar we kregen ook al een klacht van de moeder van een meisje van elf dat een dick

pic van een jongen van tien kreeg via Facebook. Ik vind je zo sexy, had hij erbij geschreven. De mama was erop uitgekomen en heeft klacht ingediend. In bepaalde omstandigh­eden gaan we ook kijken of het kind niet in een problemati­sche thuissitua­tie opgroeit. In dit geval gaat de politie in gesprek met de ouders om duidelijk te maken dat dit niet oké is. Er wordt gepolst of de ouders in staat zijn om gepast te reageren.”

Niet verbieden

Sexting voorkomen gaat volgens Cielen niet. Ook verbieden is niet de oplossing. “Het is aan de ouders en scholen om te sensibilis­eren, om normen te stellen”, zegt de parketmagi­straat. “Ik wil zeker niet aan victim

blaming doen (het slachtoffe­r de schuld geven, nvdr.)

Maar sexting is sowieso riskant. Je kunt zeggen: twee dertienjar­igen die foto’s naar elkaar sturen, laat hen maar doen. Maar er ís pestgedrag in scholen, er is impulsief gedrag. Daarom is sensibilis­ering zo belangrijk. Niet enkel in middelbare scholen, maar ook bij jongere kinderen. Vanaf het moment dat kinderen een smartphone hebben, en dat is vaak al vanaf tien jaar, moeten ze op de risico’s gewezen worden. Ook ouders moeten hun kinderen opvoeden in smartphone­gebruik. Dat is ongeloofli­jk moeilijk, want het is relatief nieuw en ze hebben geen voorbeeld uit hun eigen jeugd. Het is moeilijk om een evenwicht te vinden tussen controle en vertrouwen. Er zijn thuissitua­ties waar ouders van kinderen van jonger dan twaalf totaal geen zicht hebben op het gsm-gebruik. Er worden geen gesprekken over gevoerd. Dat is vragen om problemen. Gelukkig is er veel informatie beschikbaa­r, zoals ‘De dokter Bea show’ op Ketnet over online gedrag. Er zijn ook scholen die er heel goed mee omgaan. (lees blz 4)”

Experts raden wel eens aan om veilig aan sexting te doen: stuur een foto zonder hoofd, herkenbare kleren of achtergron­d. Daar is Cielen het niet mee eens. “Uiteindeli­jk kan het even dramatisch zijn voor een meisje als er een onherkenba­re naaktfoto van haar in de school rondgaat”, zegt ze. “Al is het zonder hoofd, er wordt verteld dat zij het is. Zij wéet zelf dat zij het is.” “Ik heb zelf ook kinderen. Ik ga mijn kinderen aanraden om het niet te doen”, besluit Cielen. “Ik word dagelijks geconfront­eerd met de gevolgen, hoe ernstig het allemaal kan zijn. Als ouders is het heel belangrijk om in gesprek te gaan met je kinderen. Het is een gedeelde taak van de ouders en de scholen. Sexting kan ook zonder problemen. Maar het risico dat het misloopt, zeker op jonge leeftijd, is groot.”

 ??  ??
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium