Man krijgt enkel zijn reis terugbetaald
KOERSEL - Op 5 november 2017 stapte Willy Meukens met zijn vrouw Maria Vandeweyer op het vliegtuig naar Indonesië. Onderweg werd Maria ziek, en twee dagen later overleed ze in Qatar. Willy en Maria hadden een reisverzekering afgesloten. Hij kreeg zijn reissom terug, maar voor Maria kwam er geen compensatie.
“Het was een reis waar we heel lang naar hadden uitgekeken”, zegt Willy. “Ik was, als schrijnwerker, net op pensioen en we hadden besloten om dat in Indonesië te vieren. We betaalden 4.380 euro voor de reis en namen een goede reisverzekering bij Allianz. Daarmee dachten we tegen alles ingedekt te zijn. Maar toen gebeurde iets waar we nooit rekening mee hadden gehouden.”
“We vertrokken op zondag 5 november. De vlucht verliep zonder de minste problemen, en we maakten een tussenstop in Qatar. Daar moesten we drie uur wachten op de aansluiting naar Jakarta.” “We hebben daar wat gegeten en gedronken. Maar na anderhalf uur voelde mijn vrouw zich niet zo goed. Ze ontwikkelde plots een stevige koorts. Dankzij koortswerende middelen, leek het ook snel beter te gaan. Maar toen we op weg gingen naar de gate, voor onze aansluitende vlucht, kon Maria niet vooruit.”
Hotel
“We werden naar de ziekenboeg in de luchthaven begeleid. Die was goed uitgerust, met alle nodige apparatuur. Ons vliegtuig hebben we gemist, maar we kregen te horen dat we een dag later nog zouden kunnen vliegen, en aansluiten bij de groep.”
“Het werd zondag heel laat. Ik had de nacht bij mijn vrouw willen doorbrengen, maar dat mocht niet. Dus kuste ik Maria, die intussen toch wel stabiel leek, slaapwel en liet me naar een hotel brengen. Daar viel ik als een blok in slaap.”
“Midden in de nacht hoorde ik mijn gsm afgaan. Ik kreeg de boodschap dat ik snel naar het ziekenhuis terug moest, want het ging niet goed met mijn vrouw. Dus scharrelde ik alles bij elkaar en sprong in de taxi die voor de deur van het hotel stond te wachten. Maar het was te laat. Ik heb Maria niet meer kunnen spreken.”
Coma
“Maria was in een coma beland. Ze had die nacht een hartstilstand gehad, en men had moeten zwoegen om haar te kunnen reanimeren. Wellicht had ze daardoor al zware hersenschade opgelopen. Ze is niet meer wakker geworden. Ze is nog overgebracht naar een echt ziekenhuis, hoewel gevreesd werd dat het transport alleen al fataal zou kunnen zijn. Ik moest mijn goedkeuring geven en de verantwoordelijkheid op me nemen als er iets moest fout gaan.” “Maar er kon niets meer goed gaan. Het bloedonderzoek had inmiddels duidelijk gemaakt dat ze vergiftigd was door strepto- kokken, een bacteriële aandoening. Blijkbaar ging het om een heel agressieve vorm. De dokters van het overigens heel erg goed uitgeruste hospitaal liepen voortdurend achter de feiten aan. Ondanks een massieve toediening van antibiotica bleef haar toestand verslechteren. Haar organen vielen uit. Je zag aan haar kleur dat, als ze nog leefde, het alleen was doordat machines haar in leven hielden. Dinsdagnamiddag is ze overleden.”
Vragen
“Waarom? Waar heeft ze dat opgescharreld? Wanneer? Het zijn allemaal vragen die dan door je hoofd spoken, maar waar je geen antwoord op krijgt. Je moet verder. Je krijgt een overlijdensakte, en je mag terug naar huis.” “Ik heb veel steun gehad aan het consulaat, dat ook een vertaler had gestuurd. Ik zou niet weten wat ik zonder die mens had gedaan. Op dat ogenblik word je geleefd. Alles overkomt je.” “Achteraf heb ik twee keer contact gehad met Allianz Global Assistance. Ik wilde weten of ik nog wat kon recupereren van die dure reis, die eigenlijk nooit begonnen is.”
“Van een annulatie kon geen sprake zijn. Ik kreeg eerst een tegoedbon op naam, voor een nieuwe reis. Nu hebben ze mij uitbetaald, een kleine 2.300 euro. Maar het bedrag dat mijn vrouw bijdroeg aan de reis, wordt niet vergoed. Omdat ze er toch niet meer is. Ik begrijp dat niet.”