“Mijn inbreng was niet zo groot”

Rick Vleeshouwers is sinds begin april (opnieuw) coach van Elise Mertens. De Nederlander zag zijn pupil meteen met tornooiwinst aan de haal gaan. “Ik denk niet dat mijn inbreng daarin heel groot was”, zei de Nederlander, die zelf niet in Lugano was. “Dit heeft Elise helemaal zelf geflikt.”

Vleeshouwers had nog één laatste verplichting in de Nederlandse interclub en kon Mertens deze week dus niet bijstaan in Lugano. Papa Guido was Elises steun en toeverlaat in Zwitserland. “Zijn aanwezigheid was heel belangrijk, vooral op het mentale vlak”, aldus Vleeshouwers. “Want het was een heel rare en lange week met al die regen en uitgestelde wedstrijden. Vergeet ook niet dat ze in de tweede ronde, kwartfinale en halve finale het laken telkens in de derde set naar zich toe trok. Dat is geen toeval meer. Dat kan alleen als je fysiek én mentaal sterk bent.”

Grenzen verleggen

Voor de buitenwereld lijkt het erop alsof Mertens na een dipje nu weer recht kruipt. Maar daar is haar coach het helemaal niet mee eens. “De mensen zien alleen de naakte resultaten. Maar op dit niveau verlies je nu eenmaal ook eens af en toe, hé.”

Ook opvallend: haar WTA-titel van gisteren is haar eerste op gravel. Haar minst geliefde ondergrond. “Klopt. Maar ze begint het steeds plezanter te vinden om op gravel te spelen. Want op deze ondergrond kan ze pas echt die mentale battles, waarin ze zo sterk is, aangaan.”

Mertens stijgt naar de 17de plaats op de wereldranglijst. De vraag is nu: waar ligt haar grens? “Een heel goeie vraag”, zegt Vleeshouwers. “Maar het antwoord is een pak moeilijker. Elises carrière is de laatste jaren alleen maar crescendo gegaan. Waar en wanneer het stopt? Dat weet ik ook niet. Ik weet wel dat Elise maar één doel heeft: steeds beter worden. Ik ken maar weinig spelers die zo sterk zijn in het verleggen van hun grenzen.”