Ingrepen van koersdirecteur Leo van Vliet blijven hun vruchten afwerpen

Als ik kapot zat, trok ik scheef op mijn fiets. Jelle blijft altijd elegant trappen. Dat misleidt de kijker

“Vorig jaar sneed van Vliet de vierde beklimming van de Cauberg uit het parcours en ditmaal koos hij resoluut voor een finale over ultrasmalle wegen. Ik vond het een even gedurfde als geslaagde zet. Die smalle wegen zijn net wat de finale van de Ronde van Vlaanderen nodig heeft wanneer het in vliegende vaart van de Paterberg richting Oudenaarde gaat. De Amstel Gold Race anno 2018 zit goed in elkaar. De koers wordt beslist op de lastige momenten. Verkijk je trouwens niet op die ‘vlakke’ wegen na slotklim Bemelerberg. Ik turfde woensdag tijdens mijn verkenning aardig wat vals platte meters. Het asfalt bolt daar ook niet goed. Dat zal Sagan na gisteren ook wel weten. Vandaar allicht dat hij aan het eind de benen wat stilhield? Aan boord van dat elitgroepje zat ook Tim Wellens. Knap van hem. Maar ik denk dat Tim mij niet scheef zal bekijken als ik stel dat hij niet de sterkste man vooraan was. Hij was mee, maar had geen overschot. Hij bouwt wel gestaag op richting een podiumplaats. Twee jaar geleden eindigde hij er al eens tiende. Nu zesde, dat is goed zonder meer.”

“Wie al tweemaal tweede eindigde in Valkenburg, is Vanendert. Jelle speelde ook gisteren weer meer dan een bijrol. Aan het eind van de Amstel weet Jelle zich quasi altijd van de concurrentie los te rukken. Gisteren leverde dat een verdienstelijke toptienklassering op. Vanendert kan pieken, dat bewees hij gisteren eens te meer. Weet je wat zijn probleem is? Als ik kapot zat, trok ik scheef op een fiets. Maar Jelle blijft altijd elegant trappen. Dat misleidt de kijker.”