Elise Mertens na winst in Lugano 17de op WTA-ranking
Hamontse pakt haar derde WTA-titel
Een marathonvrouw. Een fysiek beest. Mentaal ijzersterk. Kortom: niet kapot te krijgen, die Elise Mertens. De Hamontse (20) speelde dit weekend eventjes vijf wedstrijden in Lugano, goed voor meer dan acht uur tennis. Vermoeiend? Natuurlijk. Kraken? No way! Mertens ging in Zwitserland zowaar met haar derde WTA-titel aan de haal. En als toetje pakte ze, samen met Kirsten Flipkens, ook nog eens de dubbeltitel.
Mertens was 2018 met een knaller begonnen. Tien overwinningen op rij leverden haar de titel in Hobart én een halve finale op de Australian Open op. Daarna kon ze zich mooi in de top 25 van de wereld handhaven, maar topresultaten bleven even achterwege. En dat leidde begin deze maand tot een verandering in haar begeleiding. Vriend Robbe Ceyssens zette als coach een stapje opzij, Rick Vleeshouwers - met wie Elise eerder al samenwerkte op de Kim Clijsters Academy - nam over.
Papa als toeverlaat
Gisteren was het in haar eerste graveltornooi van 2018 meteen raak: WTA-titel nummer drie, na Hobart 2017 en 2018. In de finale nam Mertens (WTA 20) de maat van Aryna Sabalenka (WTA 61), 7-5, 6-2. Een schitterend resultaat na een knettergekke week, waarin regen het programma helemaal overhoop gooide. “De eerste dagen van het tornooi kon ik amper trainen door die regen”, blikt Mertens terug. “Ik ben dan maar wat vaker in de gym gedoken, om mezelf bezig te houden. Om warm te blijven voor het geval ik moest spelen. Maar het bleef maar regenen en de wedstrijden werden keer op keer verschoven.” Op het einde van de week kwamen al haar matchen samen op een hoopje. “Zo’n druk programma heb ik nog nooit meegemaakt. Twee wedstrijden op één dag, of zoals zaterdag zelfs drie, dat kruipt in de kleren, hoor. Je lichaam wil na een tijdje niet altijd meer doen wat je wil (lacht). Voor mijn halve finale heb ik mezelf dan ook de vraag gesteld of ik het fysiek wel zou aankunnen. Maar eens op de baan heb ik die knop gewoon omgedraaid. Of ik ben dood gegaan? Nee, niet op de baan. Alleen ‘s morgens wanneer ik moest opstaan (schatert).” Niet zozeer haar fysieke paraatheid, maar haar mentale kracht schuift Mertens naar voor als grootste wapen deze week. “Het was vooral de kunst om mentaal fris te blijven, om de rust te bewaren, om de andere speelsters niet in je hoofd te laten kruipen. Dat is me goed gelukt. Met dank aan mijn papa. We waren onder ons tweetjes in Lugano. Best wel leuk zo’n vader-dochtermomenten.”
Niet populair in Wit-Rusland
Hopelijk moet Mertens binnenkort niet naar Wit-Rusland. Want echt populair is ze daar - na afgelopen weekend - niet echt, vrezen we. Niet alleen in de finale nam ze een Wit-Russische te grazen. Een dag eerder had ze met Vera Lapko nog een meisje uit Wit-Rusland naar huis gestuurd. En - we liegen niet - in de finale van het dubbelspel won Mertens met Flipkens tegen... diezelfde twee Wit-Russische speelsters. Een citytrip naar Minsk kan ze dus beter uit haar hoofd zetten.
“Daar heb ik sowieso geen tijd voor. Komend weekend spelen we Fed Cup in Italië. Morgen vertrekken we al met de ploeg. Al denk ik wel dat ik het een dag of twee iets rustiger aan zal doen op training (lacht).”
Drie wedstrijden op één dag, dat kruipt in de kleren. Je lichaam wil na een tijdje niet altijd meer doen wat je wil Elise MERTENS