“Als Tim op televisie is, film ik het met mijn camera”
WAALSE PIJL VICTOR, DE OPA VAN TIM WELLENS
Vanochtend bij de start in Seraing en ook zondagochtend op de Luikse Place Saint-Lambert zal hij niet bij zijn kleinzoon Tim Wellens weg te slaan zijn. Victor Prijs volgt zijn dochters zoon al vanaf het prille begin. Steeds met de camera in aanslag. Zelfs nu nog, op 86-jarige leeftijd. “Al richt ik de camera tegenwoordig het liefst op mijn tv. Nadien film ik alle fragmenten met Tim uit de opgenomen live-uitzending en bewaar die compilatie op één van mijn tien harde schijven”, verklapt papi Victor.
Victor Prijs woont een tikje afgelegen in het groene Neuville-enCondroz, dat baadt in rust. Wie Prijs’ huis betreedt, ziet het in één oogopslag: hier woont een trotse grootvader. De sportcover van deze krant siert de muur van de woonkamer, een podiumfoto van Tim die zonet voor de tweede keer in zijn carrière de Eneco Tour heeft gewonnen. En ook in de keuken kan je niet voorbij Victor Prijs’ koersende kleinzoon kijken. Papi, zoals de kleinkinderen Victor noemen, is een verzamelaar. Zoveel is duidelijk. Krantenknipsels, foto’s, filmpjes… Ja, zelfs uitslagen. Werp om het even welk onderwerp op en Victor grijpt onmiddellijk naar een klasseermap of dvd. Wie de vroegste resultaten van de broertjes Wellens wil kennen, hoeft niet het wereldwijde web af te speuren. Ben je gek? Victor Prijs heeft alle uitslagen van Yannick en Tim Wellens netjes bijgehouden in overzichtelijke Excel-documenten.
Kwajongens
“Kijk hier, Tims uitslagen in 2002. Hij was toen 11 en reed veelal pistewedstrijdjes. Wat valt je op? Slechts eenmaal staat het cijfer 1 niét achter zijn naam. In Dilsen werd Tim namelijk geklopt en moest hij vrede nemen met de tweede plaats”, duwt Victor ons met de neus op de feiten. “Tim wilde op zijn zesde al profrenner worden. ‘Ik heb er de spieren voor’, zei hij altijd. (lacht) Die jongen had een drang, ongelooflijk. Een drang om te winnen vooral. Niet alleen op de fiets. Bij alles wat hij deed. Tim is twee jaar jonger dan Yannick. En was dus ook kleiner en minder sterk. Maar daar trok hij zich niets van aan. Tim verweerde zich en ging onvervaard de strijd aan. Ik was altijd blij als ik de jongens op zaterdagavond zonder wonden weer bij hun ouders kon afzetten. Het waren echte kwajongens, hé. Die wel eens een robbertje durfden vechten. Ik denk dat Yannick het zwaar te verduren heeft gehad. Hij was de oudste en moest bijgevolg ook de slimste zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. (lacht) Tegenwoordig zijn Tim en Yannick twee handen op één buik.”
Jeugdbeelden
Omdat vader Leo en moeder Fabienne in Aalst-bij-Sint-Truiden een fietsenzaak runden, kwamen Yannick en Tim iedere vrijdagavond bij mami en papi in Neuville-en-Condroz overnachten. Daags nadien stond er vaak koers op het menu. Na de start maakte papi Victor zich altijd nuttig door alle koersontwikkelingen op bewegend beeld vast te leggen met zijn Hitachi VK-C800.
“Een geweldige tijd”, benadrukt Victor. “Ik heb nog beelden van de kleine Tim die koerste in een gewoon T-shirt, simpelweg omdat er nog geen koerstruitjes in zijn maat waren. Of die keer in Oostenrijk toen hij nog te jong was om aan een jeugdwedstrijd deel te nemen. Dan zag je Yannick aan de leiding fietsen met zijn kleine broertje een tijdlang aan zijn zijde om te tonen: kijk, die had mij er hier nooit afgereden. (lacht) Alles heb ik gefilmd. Tot de pistewedstrijden in Peer en Alleur toe. Toen de jongens tien en twaalf waren, gingen ze een keer koersen in de buurt van Oreye. De zonen van de plaatselijke leraar of landbouwer stonden daar eveneens aan de start en dan kwam ik daar aan met de camionette van Wielercenter Wellens, twee broers die netjes in hetzelfde tenue uitstapten en vervolgens met mooie fietsen onder hun zeemvel bij de startlijn postvatten… Na vier ronden waren ze hun leeftijdsgenoten al aan het dubbelen. Ik had echt te doen met die andere jongens en herinner me nog dat ik zelfs een tikje beschaamd was. Mijn kleinzonen pakten daar alle prijzen weg.”
Limburgse roots
Over prijzen gesproken. Indien Tim Wellens op zijn paspoort niet Belg maar Spanjaard had vermeld staan, dan luidde zijn volledige achternaam Wellens-Prijs. Wat denkt Victor, gaat het vanmiddag en/of zondag Wellens prijs zijn? “Ho maar, nooit te hoog van de toren blazen. Dat is altijd mijn devies geweest. Tim zal ongetwijfeld weer zijn stinkende best doen en dat is voldoende voor mij. Om even terug te komen op mijn familienaam. Zoals die laat vermoeden, heb ik Limburgse roots. Mijn moeder was afkomstig van Mielen-boven-Aalst, mijn vader, een veehandelaar, kwam uit Nerem. Zelf ben ik in Luik geboren. Ik groeide op in de buurt van Rocourt, waar Luik-Bastenaken-Luik in vroegere tijden nog aankwam op de piste. Ik herinner me dat ik in 1970 met eigen ogen Roger De Vlaeminck Merckx in de sprint zag kloppen, na een soort van ‘veldritmanoeuvre’ samen met zijn broer Erik bij het oprijden van de wielerbaan.”
Ook dat andere Luikse voetbalstadion, Sclessin, speelde een hoofdrol in het leven van Victor Prijs. “Tot 1998 heb ik in het aanpalende metaalbedrijf Métal Déployé Belge gewerkt als verantwoordelijke voor de verkoop van onder meer strekmetaal en gevelpanelen. Na mijn pensioen stortte ik mij op mijn passie voor de camera. Ik wil van alles een souvenir bewaren. En al zeker van mijn koersende kleinzonen. Vandaar allicht dat ik 40.000 foto’s, 200 dvd’s en 10 harde schijven in