“Dreesen bracht er weer schwung in” “Ik moest soms over eieren lopen” “Mijn hart blijft groen-zwart”

“We hadden stiekem gehoopt de titel één week eerder thuis te kunnen vieren”, geeft voorzitter Arne Willen toe. “Maar kampioen worden op de slotdag, dat blijft toch ook een ‘specialleke’. Het bewijst dat we hem niet op een presenteerblaadje aangeboden kregen. Akkoord, na die schitterende eerste periode met 22 op 30 zaten we op de rails richting titel maar plots begon het treintje toch te sputteren. De twee nederlagen op rij tegen As-Niel en SLW Maaseik en het ontbreken van het heilige vuur waren bijna de spreekwoordelijke druppels. Geen kwaad woord over Werner Manteleers maar achteraf bekeken was zijn ontslag toch de juiste beslissing. Ives Dreesen bracht er weer schwung in en de spelers liepen weer over van vertrouwen. Met het gekende resultaat.” Ives Dreesen (foto) die de laatste drie matchen promoveerde van T2 naar T1, looft ook het werk van zijn voorganger. “Ik heb altijd achter de trainer gestaan, ook al was het voor mij door mijn dubbele rol (Ives is immers ook clubsecretaris, edst) soms over eieren lopen. Maar het idee dat het uiteindelijk weer niet zou lukken, werkte verstikkend. Iedere tegenslag woog steeds feller door. Die onzekerheid kroop in alle geledingen van de club. Na een gesprek met het bestuur heb ik deze uitdaging aangenomen omdat ik er zelf van overtuigd was dat we opnieuw richting tweede provinciale konden. Spectaculaire wijzigingen heb ik in die korte periode niet doorgevoerd. Daarvoor was het te kort dag. Maar het geloof in eigen kunnen heb ik er samen met Davy Claessens weer ingekregen. En vermits we de kwaliteit al hadden, is alles netjes op zijn pootjes gekomen.” Voor kapitein Vincent

Jacobs betekent de titel meteen zijn afscheid.

“Door de nasleep van een pubalgie en het missen van de voorbereiding heb ik pas later in het seizoen opnieuw een kans gekregen”, blikt hij terug. “Ondanks de concurrentie heb ik die gegrepen. Daar kan ik nu enkel blij om zijn. Of de titel verdiend is? Wie daar op het einde van de rit staat, verdient dat ook. Wat een apotheose! De titel pakken, uitgerekend op het veld van de club die ons enkele weken geleden nog aan ‘t twijfelen bracht en zelf de tweede periodetitel pakte, prachtig toch, he. De toekomst? Deze groep is voetbaltechnisch zelfs sterk genoeg om ook in tweede een leuk figuur te slaan. Maar dan wel zonder mij, want ik zet letterlijk een stapje achteruit om de sportieve cel te vervoegen. Mijn voetbalhart blijft dus groen-zwart gekleurd.”