Elise Mertens als waterdrager

Uitsluitend goede luim, gisteren in Genua. Ver weg was de wrevel die tijdens de vorige confrontatie tegen Frankrijk had gewoekerd. Op het veld kreeg Ivo Van Aken een uitgebreide waterdouche van zijn vier speelsters. Toen het vrolijke kwartet tijdens de afsluitende persconferentie de vraag kreeg hoe ze hun sparringpartner Mathieu wilde bedanken voor zijn werk, reageerde Yisaline Bonaventura, de zotste van de hoop, bepaald gevat. “Met een lapdance.”

Nog een mooi moment uit deze Italiaanse passage. Nadat Elise Mertens zaterdag haar mediaverplichtingen had afgewerkt en ze tijdens de wedstrijd van haar collega Alison Van Uytvanck weer in de tribune plaatsnam, had ze voor het Belgische supportersheir bradend in de Italiaanse zon - een sporttas vol koele drankjes meegebracht. “Op eigen initiatief, jawel. Het minste wat ik kan doen voor die mensen, die altijd zo trouw op post zijn”, sprak Mertens. Het nummer 17 van de wereld als waterdrager: een pakkend beeld. Een milder trainingsregime had Mertens na haar slopende weekend in Lugano – met vijf matchen in twee dagen - weer fit voor dienst gemaakt. “Zaterdag speelde ik zeker niet mijn beste wedstrijd, maar ik ben altijd blijven vechten. Voor mijn land en voor de andere meisjes kan ik net iets meer. Zondag haalde ik een hoger niveau. Ik speelde ook agressiever.”

Met haar drie zeges was Mertens toch weer de grote vormgever van de Belgische winst. “Dat maakt me evenwel niet de leider van dit team, ook al sta ik als hoogste in de ranking. We zijn allen evenveel waard.”