Buiten spelen
Jonge kinderen moeten buiten spelen”, weet Kind en Gezin! Nu wil ik niet vervallen in het spelletje ’vroeger was alles beter’. Neen, vroeger was alles gewoon anders, meer niet. En bij onze ouders was het nog anders. We zijn allemaal kinderen van onze tijd hé.
Jonge kinderen moeten buiten spelen… akkoord, maar waar? Als ik de klok even mag terugdraaien dan zie ik mijn geweldige jeugd. Wij konden nog onbezorgd gaan ravotten in wat wij het “steegske” noemden, de latere Plankeweidelaan. Naar het schijnt speelden daar in 1682 ook al de Jonckmans en de Duitse ruiterij ‘oorlogje’. De eersten om de vreemde legers uit de stad te houden, de anderen met precies de omgekeerde bedoeling. Op Hasel (www.hasel.be) genoteerd onder ’Slag van de Planckenweide’. Onze oudere broers maakten ons wijs dat, als je héél stil bleef staan, je de soldaten nog kon horen.
Het steegske liep kronkelend de stad in, van de Casterwijk naar de Stadsomvaart. Later werd het pad doorkruist door de Kunstlaan. Ongeveer waar nu het cultuurcentrum staat liep een beekje, waar we dikkopjes en salamanders vonden. De dikkopjes namen we mee naar huis waar we dan de evolutie van dikkop naar kikker mooi dag na dag konden volgen. In de grasvelden barstte het daar ook van de sprinkhanen en de meikevers. We bouwden hutten met takken en gras dat we met de blote hand plukten. De sneeën en kloven namen we er bij. In de winter zagen we blauw van de koude, in de zomer speelden we op straat tot het donker werd. We trokken er met de fiets op uit richting Rapertingen. Op de brug boven de snelweg gingen we zwaaien naar het verkeer en wat waren we blij als de chauffeurs terug zwaaiden. Uren waren we weg, niemand was ongerust. Boven onze hoofden klonk het vrolijke lied van de leeuwerik. Het was een zorgeloze tijd.
Wij speelden ook graag langs de spoorweg. Gevaar trekt blijkbaar aan! Nu wandel ik dagelijks met de hond op het fiets- en wandelpad in de vroeger spoorwegbedding. En als er dan een trein voorbijrijdt zie ik de mensen kijken, zoals ik dat ’s morgens ook doe op weg naar Brussel: “Wat een gelukzak, heerlijk wandelen met de hond en niet moeten werken.” Schijn bedriegt natuurlijk.
Buiten spelen kan nog altijd. Het gebeurt misschien iets meer georganiseerd, in speciaal daarvoor voorziene publieke ruimten of tijdens de Buitenspeeldag. Maar ach, laat de kinderen zich maar eens vuil maken, eens lekker doornat worden en dan een warm bad in. Laat ze dammen bouwen in de beek, veldbloemen plukken, de natuur ontdekken.
Begrijp me niet verkeerd hoor. Computer, tablet, gsm … niks op tegen. Dat hoort bij deze generatie. Laatst bracht een collega haar zoontje van een jaar of 8 mee naar het werk. Hij had zijn tablet bij en vroeg doodleuk: “Hebben jullie hier een netwerk?” Haha, wij vroegen papier en kleurpotloden, nu vragen ze naar een netwerk! Zoals ik al eerder schreef, het is niet beter of slechter, het is gewoon anders.