“Werkgever moet beslissen over langdurig zieke”
BRUSSEL - De eindverantwoordelijkheid over langdurig zieken moet niet bij de arbeidsgeneesheer maar bij de werkgever liggen. En werknemers met minstens vijf jaar anciënniteit mogen niet zonder opzegvergoeding worden ontslagen. Met dit wetsvoorstel wil Meryame Kitir (sp.a) langdurig werklozen beter en vooral eerlijker re-integreren.
Eind 2016 telde ons land 390.765 langdurig zieken. Sinds 1 januari kunnen werkgevers werknemers die langer dan twee jaar ziek zijn, voor een re-integratietraject oproepen. “De werkgever bekijkt dan of de werknemer het werk kan hervatten of aangepast werk kan uitvoeren. Als geen van beide kan, mag de werknemer zonder opzegvergoeding ontslagen worden”, zegt Meryame Kitir, fractieleider voor sp.a in de Kamer. “Het probleem ligt dus niet bij de werknemer die vaak gemotiveerd is om het werk te hervatten. Vindt de werkgever geen aangepast werk, dan mag je een C4 verwachten, zonder vergoeding. Zo creëert de regering een ontslagmachine.” Niet toevallig vandaag (zaterdag), op de Werelddag voor Veiligheid en Gezondheid op het werk, komt sp.a met een wetsvoorstel om de re-integratietrajecten bij te sturen: 1. De eindverantwoordelijkheid moet bij de werkgever liggen. Nu oordeelt de arbeidsgeneesheer of de werknemer nog aangepast werk kan doen. Die kan dat vaak niet inschatten omdat hij de werkvloer onvoldoende kent.
2. Advies moet gebaseerd zijn op feiten: als de werkgever beslist geen re-integratieplan op te stellen wegens niet haalbaar, moet hij dat met objectieve criteria kunnen staven. Een arts/jobcoach moet dat op de werkvloer checken. 3. Geen ontslag meer zonder opzegvergoeding. Een werkgever die oordeelt dat re-integratie van de werknemer niet mogelijk is, moet die bij ontslag een forfaitaire vergoeding aanbieden als hij of zij minstens vijf jaar anciënniteit heeft binnen de onderneming.