Monument voor bombardement? Doe maar een taart
Originele oplossing voor wildgroei aan herdenkingstekens
De stad Genk krijgt veel aanvragen voor monumenten rond belangrijke gebeurtenissen, maar kan niet aan ze allemaal tegemoetkomen. Daar is nu een originele oplossing voor bedacht: een taart. Het is een idee van kunstenaarsduo Denicolaï & Provoost. De eerste tien taarten worden zondag in het stadhuis voorgesteld. “We kregen heel wat vragen rond herdenkingstekens en monumenten”, zegt schepen van Cultuur Anniek Nagels (CD&V). “Maar zonder afbreuk te doen aan de waarde van de gebeurtenissen, is het moeilijk om voor alles een monument te voorzien. Daarom hebben we alle vragen gebundeld. Aan kunstenaarsduo Denicolaï en Provoost hebben we dan gevraagd om iets uit te werken waarin organisaties of verenigingen die zo’n aanvraag indienen zich kunnen vinden. Het zijn uiteindelijk eetbare monumenten geworden: taarten in de vorm van de gebeurtenis die moet worden herdacht. Vijf Genkse bakkers hebben zich geëngageerd. In een eerste fase zijn er tien verschillende taarten gemaakt.”
Taarten te koop
“Het is niet de bedoeling dat we met deze taarten aanvragers het zwijgen opleggen”, gaat Nagels verder. “Integendeel. Het project blijft ook na zondag bestaan. Verenigingen kunnen daarvoor terecht bij de deelnemende bakkers en de bakkers kunnen deze taarten bij gelegenheid ook gewoon te koop aanbieden.”
Toch kan je de vraag stellen of een taart ideaal is om bijvoorbeeld de deportatie van de Joden te herdenken. Ook Alex Marut, auteur van tal van werken rond de oorlog en de deportatie, fronste even de wenkbrauwen toen hij van dit initiatief hoorde. “Maar ik heb de boodschap inmiddels mee. Deze taarten moeten mensen samenbrengen en leiden tot gesprek.” Volgens schepen Nagels is het dan ook zeker niet de bedoeling om lacherig te doen over de taarten. “We zien het als een toegevoegde waarde. Zoals een koffietafel na een begrafenis. Als bindmiddel tussen mensen en de sereniteit waarmee we met elkaar omgaan. De gebeurtenissen waarvoor de taarten staan hebben een serieuze betekenis en die blijven ze houden. Een taart nodigt uit om met elkaar te eten en om het verdriet een plaats te geven.”
Dat vindt ook Juliette Colson, wiens vader als één van de drie ontmijners om het leven kwam bij het ontmantelen van een bom: “Hoe kan je iemand beter herdenken dan bij een gesprek, samen aan tafel, met een stuk taart en een tas koffie?”
Het is moeilijk om voor alles een monument te voorzien. Daarom hebben we ‘eetbare monumenten’ bedacht Anniek NAGELS Schepen