Dat arme stadsbestuur

Het zit dat arme stadsbestuur van Hasselt écht niet mee. Ze kopen een duur ‘verticaal bloemenperk’ om bloemenstad te worden… en het ding wil niet groeien en hangt nu droog, vies en bruin bij het stadhuis. Ze bestellen een duur nieuw logo… blijkt dat logo al elders te bestaan. Ze lanceren een al even kostelijk parkeergeleidingssysteem… blijkt het hele boeltje onleesbaar. Het krijgt de allures van de voetbalploeg die tegen degradatie vecht, die tegenvaller na tegenvaller moet slikken. Lichtpuntjes, geslaagde realisaties of vooruitgang worden dan zelfs niet meer waargenomen. Eens je in een negatieve spiraal zit, is het moeilijk om daar weer uit te geraken.

Het omgekeerde is ook waar: positieve perceptie geeft een gemeente extra energie, zodat de burger dingen die fout gaan door de vingers kijkt, en iedere realisatie een overwinning lijkt. Als we dezer dagen in deze krant de rapporten van de gemeentebesturen lezen of door het lokaal nieuws grasduinen, stellen we vast dat de meeste Limburgse gemeentebesturen in zo’n positieve spiraal zitten. Dat is een pluim voor de Limburgse gemeentebesturen. Er valt overigens geen partijpolitieke lijn in de samenstelling van die besturen te trekken. De belangrijkste factor is of men goed samenwerkt of ruziemaakt. Waar ruzie gemaakt wordt, lijkt er een vergrootglas gericht op iedere steek die men laat vallen.

In onze Limburgse hoofdstad is het gekibbel nochtans sterk afgenomen sinds de recente burgemeesterswissel. Maar Nadja Vananroye lijkt te veel manager en te weinig uithangbord om de ontstane perceptie te keren.

Het is een traditie dat in de maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen de besturen nog snel heel wat grote projecten willen afwerken. Het herschept vandaag heel wat Limburgse gemeenten in een bouwwerf. De tijdsdruk zorgt er echter ook voor dat fouten moeilijker hersteld kunnen worden en sommige projecten te snel uitgerold worden. Je hebt een sterke en samenhangende ploeg nodig om hiermee om te gaan. Tezelfdertijd moeten we vaststellen dat bij grotere ingrepen de gemeentelijke administraties op hun limieten botsen. Zij zijn goed toegerust om lopende zaken te beheren, maar als het om ingrijpende veranderingen of vernieuwingen gaat, trappen de meesten op hun adem.

De burger, die zijn neus ophaalt voor schaalvergroting of fusies met buurgemeenten, moet zich er bewust van zijn dat bestuurlijk geklungel de keerzijde kan zijn van het zo geroemde ‘behoud van eigenheid’. Hasselt zal sommige bevoegdheden die het provinciebestuur verliest moeten opvangen. De kans is groot dat we alsmaar vaker zullen zien hoe ook Hasselt worstelt met een omvang, die het moeilijk maakt om haar hoofdstedelijke functie naar behoren te blijven vervullen.

Bestuurlijk geklungel kan de keerzijde zijn van het zo geroemde ‘behoud van eigenheid’