“Radiocontacten krijgen hier eindelijk een gezicht”
Zendamateurs verzamelen voor congres
Buitenstaanders zien een zendamateur vaak als een eenzaat die op zijn zolderkamertje in een wolk van ruis contact zoekt met een eenzame ziel aan de andere kant van de wereld. Dit beeld klopt niet, zo bleek afgelopen zaterdag in het Neerpeltse Dommelhof waar de Koninklijke Unie van de Belgische Zendamateurs (UBA) een congres hield. Radioamateurs uit heel het land netwerkten en brachten elkaar op de hoogte van nieuwe technieken.
De grootste voldoening krijg je als je verbinding kan maken vanuit een locatie waar geen andere radioamateurs actief zijn. Dat voelt als een vlag planten op de maan
Marc COSEMANS Voorzitter Radioamateurs
Noord-Oost-Limburg
Verkijk je niet op het woord amateur, want in dit geval betekent het: liefhebber die de nodige vergunningen op zak moet hebben om bepaalde frequenties en vermogens te gebruiken. De UBA telt een 3.000-tal leden. “Op mijn dertiende ben ik begonnen als radioamateur, ik kreeg de microbe van mijn vader”, lacht de 52-jarige Lommelaar Marc Cosemans (roepnaam: ON6CC), voorzitter van de Radioamateurs NoordOost-Limburg, de lokale afdeling die het congres voor de eerste keer in dertig jaar terug organiseert. “De grootste voldoening krijg je als je een gebied kan activeren: een verbinding maken vanuit een locatie of zelfs een land waar geen andere radioamateurs actief zijn. Zelf ben ik in heel wat Afrikaanse landen geweest. Een hoogtepunt was toch een expeditie in 2011 naar Rockall, een onbewoond rotseilandje in de Atlantische Oceaan tussen Schotland en IJsland. Het was een eeuwigheid geleden dat er iemand verbinding had gemaakt. Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost, maar uiteindelijk is het gelukt om het een paar dagen te activeren. Met touwen hebben we ons naar boven moeten werken. Het voelde als een vlag planten op de maan.” Is het niet een beetje een gekke hobby in tijden van sociale media? “Australië is inderdaad een paar telefoontoetsen verwijderd. Maar voor ons is het juist de uitdaging om met zelfgeknutselde middelen contact te maken met Australië. De inhoud van die communicatie is vaak ook louter functioneel. Het merendeel gebeurt bij mij zelfs in Morse.”
Digitaal
Cosemans geeft toe dat de jeugd met hun smartphones moeilijk warm te krijgen is voor zijn passie. Maar de 17-jarige Sven Geerits (ON3SZ) uit Meeuwen-Gruitrode is de enthousiaste uitzondering. Op zijn dertiende was hij officieel de jongste zendamateur van het land. “Maar de interesse was er al op mijn zesde toen ik mijn vader met die gekke toestellen in de weer zag. Ik ben vooral graag bezig met de technisch kant, samen met anderen over de hele wereld een oplossing zoeken. Ook mijn broer en zus zijn er gek van.” Vader Rudi (49, ON7YT) is alvast fier. “De moderne zendamateur werkt vooral digitaal en kijkt hoe hij via computers het efficiëntste contact kan leggen. Hij zit vooral aan een toetsenbord in plaats van aan een micro.”
Gezicht
De 59-jarige Jef Hadermann (ON5YT) komt helemaal uit het Turnhoutse afgezakt naar Neerpelt. “Op een beurs zoals deze word ik soms benaderd door mensen die het plaatje met mijn roepnaam zien. En dan blijkt dat we al interactie hebben gehad. Voor mij krijgt een contact een gezicht. Ja, ik heb wel vrienden die ik nooit gezien heb. De interesse was er altijd al, maar pas sinds 2014 heb ik de tijd gevonden om hiermee bezig te zijn. In het begin vond ik het een wereldje van nerds. (lacht) Het duurde een tijd voor ik woorden zoals ‘propagatie’ onder de knie had.”