“Ik wil de zielenpoten een tweede leven geven”
Sofie Senden inspireert volgers “op zachte manier” tot veganisme
REKEM - Drie jaar geleden weerde Sofie Senden alle dierlijke producten uit haar leven. Ze werd van de ene op de andere dag veganist en probeert anderen nu te inspireren met haar boodschap van onvoorwaardelijke dierenliefde. Die gaat tegenwoordig nóg verder: met haar nieuwe vzw ontfermt ze zich ook over zieke, gewonde of gehandicapte dieren. “Onze twee schapen heb ik net kunnen redden van het slachthuis.” En je bent met een blog begonnen over je overstap naar het veganisme.
“Ja. Ik had vroeger – zoals vele meisjes van mijn leeftijd – een eigen blog, Basimella. Maar ik wist eigenlijk niet goed waarover ik moest schrijven. Ik wilde niet de zoveelste blogster zijn die iets met make-up deed. Toen ik veganist werd, had ik plots een goed onderwerp om over te bloggen. Ik wilde mijn volgers laten zien dat het veel meer is eten’.”
dan
‘elke
dag
wat
sla
Het cliché wil dat veganisten nogal activistisch kunnen zijn.
“Ik begrijp wat je bedoelt. Er zijn inderdaad veganisten die met de harde aanpak mensen willen overtuigen. Ik vind het goed dat deze mensen er zijn, omdat sommige mensen een harde boodschap nodig hebben voor ze hun ogen openen. Zelf kies ik meer voor een zachte aanpak.”
Wat houdt die zachte aanpak in?
“Ik probeer heel open en met de glimlach te communiceren naar mijn volgers. Veganisme heeft van mij een gelukkigere persoon gemaakt en dat wil ik uitstralen op mijn sociale media. Ik krijg ook veel vragen en opmerkingen natuurlijk, die probeer ik allemaal persoonlijk en met de glimlach te beantwoorden. Geen kort zinnetje, maar een inhoudelijk gefundeerd antwoord.”
Op sociale media uiten mensen ook hun ongezouten mening. Hoe ga je met negatieve reacties om?
“Dat hoort erbij. Maar het zijn vaak dezelfde flauwiteiten: mensen die foto’s van vlees op de barbecue naar mij sturen. Of die me vragen of ik het gazon vandaag al heb afgegraasd. Ik reageer daar niet op. Ik steek mijn tijd en energie liever in het helpen van dieren.”
Met je vzw Lamana vang je zieke, gewonde en gehandicapte dieren op. Waarom?
“Klopt, ik wil vooral de zielenpoten een tweede kans geven. Onze schapen – Sjaapie en Shibi – werden vroeger in een kudde gebruikt om grasvelden te laten afgrazen. Ze waren voorbestemd voor het slachthuis omdat ze ziek en mager waren. Ik heb de herder kunnen overtuigen om ze aan mij te geven. De dieren zijn er intussen helemaal bovenop en lopen hier in de tuin rond. Onlangs hebben we een eendje met een wonde aan de zwemvlies verzorgd en die is er ook bovenop gekomen.”
Je hebt een speciale band met een haan.
“Ja, Pieteke is mijn persoonlijke engel. Een andere haan heeft een oog uitgepikt toen hij nog een kuiken was. Hij had een abces zo groot als een golfbal. Dat zag er goor uit. De dierenarts geloofde niet meer dat hij nog te redden was. Samen met mijn zus heb ik Pieteke verzorgd, hij heeft toen drie maanden in onze keuken geleefd. Vandaag is hij een prachtige haan geworden. Mensen zouden wat meer hun best moeten doen voor dieren. En ze niet beschouwen als wegwerpproducten. Ik ben blij dat steeds meer mensen zich daarvan bewust worden. Dat zie ik in hoe de consument reageert op al die voedingscrisissen. ”