“Volgend seizoen wordt beter”

‘SPELER VAN HET JAAR’ DANNY VUKOVIC LEGT LAT NOG HOGER

Ik kan voetbal relativeren. Zeker na wat mijn gezin de voorbije jaren heeft doorstaan. Gelukkig gaat het met zoontje Harley uitstekend na zijn levertransplantatie

Danny VUKOVIC

De fans bombardeerden hem tot ‘Speler van het Jaar’, straks is de Australiër ook de enige Genkenaar op het WK. Toch is Danny Vukovic (33) niet helemaal tevreden over zijn eerste seizoen in Europa. “Ik moet nóg regelmatiger worden, zoals in mijn laatste jaar in Australië. Ik ben er ook zeker van dat me dat volgend seizoen zal lukken”, vertelt een openhartige Vukovic in de aanloop naar de topper op Anderlecht. Was je verrast toen je zondag de Gouden Schoen van de supporters kreeg?

Vukovic: “Enigszins wel. Omdat ik weet dat ik nog beter kan. Bovendien waren er andere sterke kandidaten. Neem nu Joseph Aidoo, die elke wedstrijd nog beter wordt. (Lacht) Hij is van staal.”

Enkele aanwezigen vonden je blijkbaar niet de geschikte winnaar.

“Ik hoorde enkele personen fluiten, zij zullen een andere favoriet gehad hebben. Ieder zijn mening, maar ik ben erg blij met de appreciatie van de meerderheid van de supporters. Die stemt me trots.”

Je hebt al vaker gezegd dat je de lat nog hoger wil leggen. Hoe gaat je dat lukken?

“Met de overstap naar een Europese competitie gaan toch de nodige aanpassingsproblemen gepaard. Die zijn nu achter de rug. Niet alleen ligt het niveau hier hoger en zijn de spitsen scherper, sneller en verrassender. Je speelt bijvoorbeeld ook elke week met een andere bal. Dat is heel raar, als je gewoon bent om het hele jaar door met dezelfde bal te voetballen. De druk is hier groter en het duurt altijd even, vooraleer je aan je nieuwe club en ploegmaats bent aangepast.”

Bij je debuut op Standard kreeg je al meteen een omstreden doelpunt tegen. Maar je behield je rust en liep niet weg van de journalisten. We hebben het al anders meegemaakt.

“(Grijnst) De vragen verrasten me wel. In Australië boomt de pers niet door op een fout, ze gaan over tot de orde van de dag. Hier wordt over niets anders gepraat. Maar ik ben 33 en ben al de helft van mijn leven profvoetballer. Dan weet je dat wel te plaatsen.”

Dat bleek ook uit je prestaties. In Brugge bezweken de keepers na een blunder onder de druk, jij liet je door niets of niemand van de wijs brengen.

“Ik kan het voetbal relativeren. Zeker na wat mijn gezin de voorbije jaren heeft doorstaan.”

Jullie zoontje is een even grote vechter als jou. Hij onderging met succes een levertransplantatie.

“Wie dat doormaakt aan de zijde van zijn kind en tijdens elk bezoek aan het ziekenhuis met zoveel andere zieke kinderen wordt geconfronteerd, krijgt een andere kijk op het leven en het voetbal. Het gaat gelukkig uitstekend met Harley. Waar hij op een bepaald moment tot acht of negen pilletjes per dag moest nemen, zijn dat er nu nog één of twee. Eén keer om de zes weken moeten we nog op controle. Het leven in Zutendaal bevalt hem uitstekend, hij kan er vrij ravotten met de kinderen van de buren. (Lacht) Hij is nu drie en zit in zijn testperiode. Voortdurend tast hij af hoe ver hij kan gaan.”

Samen met je vrouw Kristy is hij al op vakantie in Australië. Je zal hen pas op het WK in Rusland terugzien. Lang seizoen, toch?

“Mij hoor je niet klagen. Elke speler droomt ervan om erbij te zijn op een WK. Ik was vorige week erg nerveus, toen één van de vier doelmannen nog moest afvallen. De opluchting was groot, toen ik erbij bleef.”

Je zat al vaak op de bank, maar speelde onlangs onder bondscoach Van Marwijk pas je allereerste interland tegen Colombia.

“Het werd een dag die ik later aan mijn kleinkinderen kan doorvertellen. Ik debuteerde op pijn 33ste verjaardag en tot mijn verbazing zat mijn familie in Londen in de tribune. In de slotminuten veroorzaakte ik een strafschop, maar die heb ik daarna wel gestopt. (Lacht) Sommigen zeiden achteraf dat dat zo gepland was, maar dat moet ik ontkennen.”

Wat verwacht je van het WK?

“In onze groep is Frankrijk de grote favoriet, zelfs hun derde ploeg draait zo mee op een WK. Peru is van het niveau van Colombia en Chili, vorig jaar onze evenknie op de Confederations Cup. En over de match tegen Denemarken ben ik al vaak genoeg aangesproken door mijn ploegmaats Maehle en Ingvartsen.”

Na het WK volgt je eerste vakantie in twee jaar.

“Die gaat inderdaad deugd doen. Vorig jaar ben ik van de Confederations Cup recht naar Genk gekomen. Hopelijk kan ik nu even uitblazen.”

Pakken jullie het Europa League-ticket via de barrage tegen de winnaar van play-off 2, dan speelt Genk al op 26 juli Europees.

“Dan is dat maar zo. We zijn profs en willen het hoogste bereiken. Iedereen hunkert naar dat Europees ticket. Liefst pakken we de vierde plaats, we hebben dit seizoen al twee keer getoond dat we Anderlecht aankunnen. We verdienen het ook om een prijs te pakken. In deel één van deze play-off 1 waren we zelfs de beste ploeg van het land, we hadden zo vijf punten meer kunnen tellen. Hopelijk belonen we zondag alsnog onszelf.”