“Afscheid is als coach moeilijker dan als speler”

Het grote afscheidsinterview van coach Jonas De Roeck

Jonas De Roeck heeft zijn laatste training erop zitten in Sint-Truiden, zaterdag volgt zijn laatste wedstrijd als STVV-coach. Deze zondag trekt de familie De Roeck erop uit voor een welverdiende vakantie. “Afscheid nemen van een club is als trainer toch veel moeilijker dan als speler”, beseft De Roeck. “Ja, ik vind het jammer dat ik mijn werk hier niet kan verder zetten. Maar de club wilde nu eenmaal een ervaren man aan het roer. Wat kan ik daarop zeggen?”

STVV-Lokeren wordt louter een prestigeduel. De kloof van vier punten is onoverbrugbaar, meteen na de match kunnen de Kanaries dus aan hun vakantie denken. “Een zondagochtendtraining doen we niet meer. Ik ben zelf ook speler geweest. In deze situatie wil je nu gewoon zo snel mogelijk op verlof”, aldus Jonas De Roeck. “Iedereen heeft die vakantie ook dubbel en dik verdiend. Zelf kijk ik er naar uit om met vrouw en kinderen naar het buitenland te trekken. We boekten nog snel een last minute.”

Hoe moeilijk was de laatste trainingsweek?

“De laatste weken en maanden waren niet meer ideaal. De omstandigheden waren moeilijk na de overname. Maar ik denk wel dat we altijd voluit zijn blijven trainen, altijd weer voor de drie punten zijn blijven gaan. In die laatste week is dat niet anders. We zijn profs en willen nog één keer goed presteren.”

Als speler heb je vaak afscheid genomen van een club. Is dat anders als trainer?

“Toch wel. Als trainer raak je meer geïntegreerd in een club. Je hebt contact met het teammanagement, de medische staf, de mensen van het secretariaat, noem maar op. Je bouwt een band met die mensen op. Je steekt heel veel tijd en werk in je job, ook thuis. Als speler train je, speel je wedstrijden en daarmee basta. Ja, als coach is afscheid nemen een stuk moeilijker.”

De teneur is dat je goed werk geleverd hebt in je eerste jaar op het hoogste niveau. Is het dus moeilijk om de beslissing te accepteren?

“Goh, natuurlijk vind ik het spijtig dat ik niet verder kan werken, verder kan bouwen met hetgeen ik begonnen ben. We hebben toch samen bepaalde stappen gezet. Maar goed, men wilde een trainer met meer ervaring. Daar heb ik geen vat op.”

Je naam wordt gelinkt aan Waasland-Beveren, BeerschotWilrijk, Cercle. Wat is daar precies van aan?

“Ik hoor dat alleen maar via via. En een manager heb ik niet, dus men zal mij zelf moeten contacteren. Ik denk dat het nog net iets te vroeg is. Veel clubs zijn nog profielen aan het opstellen van de trainer die ze willen. Algemeen gezien heb ik de perceptie wel mee. Men kan niet stellen dat ik slecht werk geleverd heb, het zal dus wel normaal zijn dat mijn naam hier en daar valt. Maar ik word zeker niet zenuwachtig als er voorlopig niks uit de bus valt. Ik ben ervan overtuigd dat een nieuwe job in het voetbal wel komt. Ik vind dat ik bewezen heb dat ik een trainer ben met capaciteiten. Ik heb afgelopen maanden ook vaak feedback gevraagd en gekregen van collega’s in het voetbal en meestal was die best positief.”

In je eerste weken riepen de supporters je na een overwinning meteen een paar keer naar de megafoon. Enkele maanden later roepen diezelfde diehards je buiten. Het lot van een voetbaltrainer.

“Een normale gang van zaken, zeker? Supporters bekijken het spelletje vaak louter emotioneel: ze willen hun ploeg zien winnen, punt. Als dat niet gebeurt, viseren ze de trainer vaak als eerste. Ik ben gelukkig nuchter genoeg om dat te kunnen filteren. Dé doelstelling