“Luister alleen naar mezelf én mijn vrouw”
Zo kil zijn coach Bernd Schuster ons ontving, zo vriendelijk maakte Yannick Carrasco (24) tijd voor zijn eerste interview sinds zijn veelbesproken transfer naar China. Openhartig vertelt de wingback van de Rode Duivels hoe hij door twijfels werd overmand toen hij op de bank zat bij Atlético. “Zal de coach mij wel meenemen naar het WK?” En wat hem, bovenop het geld, óók naar China dreef: “Ik wilde hier de eerste jonge buitenlandse topper zijn.”
Afspraak in het imposante The Castle Hotel in Dalian, een ‘provinciestadje’ van 3,5 miljoen inwoners in het noordoosten van China. Yannick Carrasco resideert er met zijn Noémie – Miss België 2013 en sinds vorige zomer mevrouw Carrasco – al meer dan twee maanden in een appartement.
Carrasco ís de ster van het team. Promovendus Dalian Yefan lokte de Belgische flankspeler eind februari weg bij Atlético Madrid met een contract van tien miljoen euro per jaar. Hij tekende meteen voor zes jaar. In ons land steeg weerzin op, televisieanalist en columnist Filip Joos bijvoorbeeld was messcherp. “Een kaakslag voor de voetbalsport. En kaalslag van zijn talent. Een voetballer zonder ziel is alleen maar zielig”, luidde het.
Op die vele negatieve reacties gaat Carrasco straks in. Want op het moment van zijn transfer had de speler maar één uitleg: hij wilde zijn kansen op het WK vrijwaren. Dat WK zit echt diep, zo blijkt nu nog altijd. “Sinds enkele weken is hier een assistent van kinesist Lieven Maesschalck. Die begeleidt me om de knie waar ik al een paar maanden last van heb sterker te maken. En mij keihard fysiek klaar te stomen voor het WK.” Dát was de hoofdreden voor die ‘kaalslag van zijn talent’. “Mijn twijfels. ‘Zal Martinez mij meenemen? Zal ik basisspeler zijn? Ik speel niet veel meer’. Waarop ik redeneerde: ‘Waarom zou Martinez mij niet meenemen als ik wél speel, in welke competitie ook?’”
Op het WK mag je eigenlijk alleen echt tevreden zijn als je uiteindelijk wint. Het zit nu ook tactisch veel beter in elkaar
Martinez op bezoek
Dat gelijk heeft Carrasco alvast. Hij speelde en doorgaans goed, dus zijn selectie is verzekerd. Hij is nog altijd de eerste keuze voor de linkerflank. Twee weken geleden kwam Roberto Martinez voor de eerste keer op bezoek bij zijn ‘Chinezen’ Witsel en Carrasco. “Ik kon hem maar even spreken. Maar hij was content. ‘Maak maar dat je fysiek honderd procent klaar bent’, zei hij vooral.” Voor die duobaan in Martinez’ systeem: de hele linkerflank. Wingback heet dat. Waarbij velen vrezen dat Carrasco, een rasaanvaller, tegen de toplanden defensief tekort kan schieten. “Ik moest bij Atlético toch ook veel verdedigen? Het heeft mijn kansen op een basisplaats bij de Rode Duivels verhoogd. Natuurlijk blijf ik aanvallend op mijn best: acties maken, één tegen één. Maar er is al zoveel offensief talent bij de Duivels. En ik heb mijn loopvermogen voor.”
Dosis geluk
Hij voelt er zich al helemaal klaar voor. “En we hebben zeker een ploeg die op het WK iets kan doen”, klinkt het enthousiast. Dat kan toch beter, Yannick? Kompany, De Bruyne, Hazard en zopas ook Courtois zeiden het toch ook al: We go all the way. “Oké, je mag eigenlijk alleen tevreden zijn als je uiteindelijk wint”, geeft ook Carrasco toe. “We waren met Atlético na de finale van de Champions League tegen Real Madrid twee jaar geleden heus niet tevreden, hoor. Dus: neen, ik ben op het WK zelfs niet tevreden met een finaleplaats. Ik wil er winnen. (nadenkend) Je hebt in een tornooi gewoon een minimum aan geluk nodig. Portugal kon op het hele EK maar één match binnen de 90 minuten winnen, maar het werd wel Europees kampioen. We gaan dat geluk misschien niet in de eerste ronde nodig hebben, maar wel tegen landen als Duitsland of Brazilië, die we wellicht treffen in onze kwartfinale. Ik geloof er écht in. De ploeg heeft weer twee jaar meer ervaring, we komen allen op het toppunt van ons kunnen.”
En er is nóg een groot verschil met het EK van twee jaar geleden. We hoeven niet eens meer te peuteren. “Het zit nu tactisch beter in elkaar.” Soms zegt één zinnetje heel veel.
Chinezen boeren keihard en leggen zich zomaar overal te slapen. Maar ik let er al niet meer op
Chinese Muur
En hoe zit dat nu met zijn zogenaamd foute keuze? Noémie antwoordde met foto’s op de sociale media van hun romantisch bezoekje aan de Chinese Muur. ‘Het is beter iets één keer echt gezien te hebben dan er 1.000 keer te horen over vertellen’. Haar man omschrijft het zo. “We zijn allebei nog jong. We hebben geen kinderen en passen ons gemakkelijk aan. Ik hoorde zoveel over China en de ontwikkeling van het voetbal hier, ik wilde dit gewoon meemaken en ik wilde de eerste jonge buitenlander zijn die deze stap durfde te zetten. Natuurlijk speelde het geld mee, maar in Atlético verdiende ik ook goed.” Straks komen er ijskoude winters aan, maar nu oogt het leven er behalve geel toch best roze. “Ze hébben andere gewoontes, natuurlijk. Chinezen boeren keihard en leggen zich zomaar overal te slapen. Maar dat is voor hen niet onbeleefd, het is hun cultuur, wie zijn wij om hen daarop aan te kijken? Ik let er al niet meer op.” “De taal blijft het grootste probleem, alle woorden lijken op elkaar. Maar de voetbaltaal is universeel, ze begrijpen op het veld wel een beetje Engels. En daarbuiten hebben we voortdurend een tolk ter beschikking en staat iedereen te springen om ons met alles te helpen. We komen ook niet zo vaak buiten het hotel. Als Europeaan val je snel op en als dan één iemand je herkent en een selfie vraagt, wordt iedereen meteen heel fanatiek.”
Lopen en blijven lopen
Bij zijn club ziet het er niet zo rooskleurig uit. Dailan Yefan staat na tien matchen voorlaatste, een degradatieplaats. Zijn eerste match, tegen topploeg Shanghai SIPG FC – Carrasco was nauwelijks geland – was horror: 8-0. Dan moet hij toch gedacht hebben: ‘What the f***. Waar ben ik beland?’ Hij lacht. “Neen. Echt niet. Ik ben niet iemand die snel denkt: ‘Ik heb een slechte beslissing genomen’. Ik weet wat ik waard ben, ik ken mijn karakter en ik weet waar ik wil geraken. In mijn eerste jaar bij de jeugd van Monaco had ik het ook moeilijk, maar toen heb ik ook geen moment gedacht: ‘Ik was beter in Genk gebleven’. Ik wist hier ook al snel dat het met die Chinese coach, Ma Lin, niks kón worden. En sinds de komst van Schuster gaat het al stukken beter. We wonnen nog maar één keer, maar hadden al vijf matchen kunnen winnen, we missen ook wat geluk.”
Tous ensemble
“Er wordt vooral veel zwaarder en beter getraind. Maar tactisch moeten we nog groeien. Chinezen kunnen voetballen en lopen voor twee, maar je moet ze constant uitleggen hoe te lopen. Ze laten veel meer ruimte dan bij ons, alleen ik word zo kort mogelijk gedekt. Daarom vind ik het toch een moeilijke competitie.” Carrasco lacht. Het is voor ons een aangename kennismaking, en toch wordt hij bij de volgers van de Rode Duivels vaak wat “hufterig” genoemd. Zelfbewust, ja, maar arrogant? Ook daar heeft hij nog wat over te zeggen. “Ja, ik had het sinds het EK wat gehad met de Belgische pers. Ik vond jullie daar wel heel negatief. Kunnen we met z’n allen nu eens achter België staan?” Hij kijkt echt enthousiast uit naar dat WK. Na komend weekend reist hij terug naar België, dan volgt nog een weekje vakantie. “Met ook een paar dagen Madrid. Voor het ‘zonneke’ en ik moet er nog wat zaken regelen.” Hij haalt er Noémie bij, voor de foto’s. Vrienden getuigden eerder dat hij haar heeft moeten overhalen voor het Chinese avontuur. “Ach, dat viel mee. Het was geen evidente keuze. Maar ik wilde iets nieuws, een uitdaging. Ik bén gewoon zo.”
Zegt zijn moeder, Carmen ook: ‘Hij vindt altijd wel zijn weg’. Yannick knikt: “Ik kan en zal wel luisteren, Witsel bijvoorbeeld vertelde me enkele praktische zaken. Maar finaal luister ik alleen naar mezelf. En naar mijn vrouw.”