“Titel maakt rotseizoen goed”
Limburgers nemen 23 medailles mee naar huis Dylan Geybels pakt goud in eerste tumblingwedstrijd van 2018
Van de vier Belgische kampioenschappen (trampoline, tumbling en acro op A- en B-niveau en toestelturnen voor jongens op B-niveau) en één Vlaams kampioenschap (toestelturnen voor meisjes op C-niveau) keerde de Limburgse delegatie met een karrenvracht aan titels en eremetaal terug: zes gouden, zeven zilveren en tien bronzen medailles. Voor de meest verrassende Belgische titel komt Dylan Geybels in aanmerking. De 20-jarige gymnast uit HeusdenZolder sprong in zijn allereerste tumblingwedstrijd van 2018 meteen naar goud bij de A-seniores.
“Na een operatie in januari was ik drie maanden buiten strijd, waardoor ik aan geen enkele provinciale voorronde en het Vlaams kampioenschap heb kunnen deelnemen”, reageert Geybels. “Via een wild card, op basis van mijn prestaties van vorig jaar en mijn Belgische titel, mocht ik alsnog meedoen. Mijn operatie? Aan beide enkels is er extra botaanmaak tot stand gekomen. Door verkalking kreeg ik er bulten, waardoor er misvormingen zouden optreden. Of het een beroepsziekte is? Misschien kun je dat wel stellen. De enkels van tumblinggymnasten krijgen het met het afstoten en landen hard te verduren. Bijkomend punt is dat ik ook aanleg voor botaanmaak heb. Ik ben er al twee keer aan geopereerd. Mijn niveau van vóór de ingreep heb ik nog niet gehaald. De eindsalto’s lukken al stevig, maar de verbindingen kunnen nog beter.”
Kracht en techniek
Dylan Geybels koos al op jonge leeftijd voor de Antwerpse club Klimop Merksem om zijn talent te ontwikkelen. Drie à vier keer per week pendelde hij tussen Zolder en Antwerpen.
“Dat is nu verleden tijd. Ik studeer toegepaste economische wetenschappen aan de universiteit en zit op kot in Antwerpen. Ik voel me meer ontspannen en moet minder in overdrive gaan. Wat de sportieve toekomst nog gaat brengen? Er is nog één wedstrijd. Dan zit dit rotseizoen erop. Gelukkig heeft het BK veel goedgemaakt. Ik heb mijn allerbeste niveau nog niet bereikt. Als die blessure geen roet in het eten had gegooid, zou ik normaal in het voorjaar ook deelgenomen hebben aan het Europees kampioenschap. Dat forfait ervaar ik wel als een gemiste kans. Om dat uit te wissen, mik ik op het volgende EK. Maar om de kloof met de internationale top te dichten, zal ik nog meer moeten trainen. Bovendien weet ik dat ik nog stappen kan zetten, zeker op het vlak van kracht en techniek.”