CIRCUS VS. FREAKSHOW
Zelden zo veel beweging gezien op een podium als bij Katy Perry. De Amerikaanse popprinses stak gisteravond het Sportpaleis vlotjes op zak met een spektakel dat geen tel stilstond. Soms overdreven, hier en daar een makke song en een overdaad aan gepalaver
Vers overgevlogen uit de VS stond Katy Perry in Antwerpen met haar ‘Witness’-tour, opgehangen aan de plaat van vorig jaar. Potten breken deed die niet: ondanks een handvol sterke popsongs hield Perry met ‘Swish Swish’ maar één radioriedel over aan ‘Witness’. Een geval van ‘hit and miss’, zeg maar. Was het Sportpaleis daarom niet tot het laatste ticket leeggekocht? Neen, wijt dat maar aan de peperdure middenpleinkaartjes – 111 euro, alsjeblieft – én examenstress. Tien jaar na de doorbraak met ‘I Kissed A Girl’ houdt Perry er nog steeds een overwegend tienerpubliek op na. De bakvissen van weleer waren er, maar opboksen tegen het keelgeluid van hun collega-KatyCats tussen 12 en 18 lukte niet. Onze gok: die neuzen staken afgelopen week vaker in Perry’s songbundel dan in wiskundeboeken. Ach, wij legden ons voor minder neer bij een buis.
Half uur te laat
Het hield Perry niet tegen royaal uit haar nieuwste werk te puren. De massieve oogvormige ledmuur die ons bij het binnenkomen aangaapte, sloeg om in een visueel hoogstandje ‘from outer space’ dat een flard van de titeltrack prijsgaf. Perry – dezer dagen met een korte, paarse coupe – kwam binnengevlogen op een hemellichaam en smeerde er de jonge worpen ‘Roulette’ en ‘Chained to the Rhythm’ netjes tegenaan. Vermakelijke ouverture, zeker met Perry in knalrode sluier. Maar niet voldoende om de zaal uit limbo te schudden. Komt ervan, als je ruim een half uur later dan aangekondigd opkomt.
Dan deed clubschijf ‘Dark Horse’ beter. Knappe choreografie met de danseressen die Taylor Swift ooit wilde pikken, daarnaast een bescheiden inbreng van de liveband die de dode ruimte rond Katy moest vullen. “Wake up!”, klonk het bij de eerste van vijf kostuumwissels. In modieus mantelpak én lichtgevende sport-bh sloeg Perry de laatste korrels slaapzand uit de ogen met een sterk rijtje: ‘Teenage Dream’, ‘Last Friday Night’, ‘California Gurls’ in een Prince-jasje, ‘I Kissed a Girl’, ... Vooral ‘Hot N Cold’ bleek een energiebom. Met twee torenhoge flamingo’s naast zich waagde Perry zich zelfs aan een taaldoop. “Hoe zeg je Hot and Cold in jullie taal? Ieht en kawd? Sorry, ik spreek geen Belgisch. Of is het Nederlands? Tja, da’s de jetlag.”
Verwachtingen overtroffen
Die warrige tussenkomsten bleken de achilleshiel van het concert. Een tien minuten uitgesponnen praatje met een man verkleed als haai? Zo wordt je circus gauw een makke freakshow. En ondanks een nauwaansluitend flamencokleed hadden ook electrogedreven nieuwelingen als ‘Déjà Vu’, ‘Tsunami’ en ‘Bon Appétit’ weinig om het lijf. Maar het moet gezegd, Perry toonde zich meer dan de beperkte zangeres waarvoor ze te gemakkelijk weggeschreven wordt. Ja, de hoge uithalen liet ze over aan de backings, maar met toonvaste stem, présence en show oversteeg Perry met gemak de doordeweekse popshow. Check het ijzersterke funk-intermezzo halfweg. Check de carnavalsreuzen, paaldansers en insecten op stelten. Check Perry die alweer vliegend zichzelf begeleidde op akoestische gitaar bij ‘Wide Awake’. Too much, soms wel, maar geen Sportpaleizaan die niet wist waar kijken.
Met ‘Swish Swish’ en Roar trok Perry de coulissen in. Wie ouwehoerde om meer hits, kreeg er in de bissen ‘Fireworks’ gratis bij. Was dit een show zonder graten? Neen, maar latten laten hoog en verwachtingen werden overtroffen. Daar mogen andere popdiva’s gerust van leren. Aldus, allen op les bij Katy. Of zijn er nog vetes naast die met Taylor die we gemist hebben?