Het belang van Europa
Of we ze allebei nog terugzien in het nieuwe seizoen, valt af te wachten. Het was gisteren een onderwerp waar ze niet op in wilden gaan. Maar Uronen en Malinovskyi speelden tegen Zulte Waregem wel een hoofdrol. De Fin met een beauty van een goal (“voor mijn zoontje”), de Oekraïner met een solo ereronde. “Ik was er me niet van bewust.”
Een klaterend applaus golfde van de tribunes, toen Malinovskyi een kwartier voor tijd werd gewisseld. Niet onlogisch. De Oekraïner had er een dijk van een match opzitten. Alleen had hij verzuimd de wedstrijd definitief te beslechten. “De coach kon het niet laten om me daarop aan te spreken, toen ik van het veld ging”, gaf hij tekst en uitleg bij de opvallende tête-à-tête. “Die kans net voor mijn vervanging had erin gemoeten, zei hij mij. Terecht. Maar ik legde hem uit dat de keeper een goeie reflex in huis had bij die chip. Nu goed, de trainer vergaf het mij.”
Dat mocht ook wel, want de Oekraïner was in de Genkse slotmatch één van de stuwmotoren. “Dat noemen ze woord houden”, aldus Mali. “Ik had aangekondigd dat we Zulte Waregem vanaf het eerste moment bij de keel moesten grijpen. Ik wilde daarbij het goeie voorbeeld geven. Zo kent dit seizoen toch nog een happy end. De laatste maanden staat er een echt team. Deze coach heeft ons duidelijk gemaakt dat je als individu nergens geraakt.” Toch ging Malinovskyi bij de ereronde even de solotoer op. Het leek een vroegtijdig afscheid van het Genkse publiek.
“Niks van”, lachte hij. “Ik had niet in de gaten dat niemand van de andere jongens mij volgde. Toen ik dat bemerkte, ben ik op mijn stappen teruggekeerd. Nee, deze ereronde was voor mij geen goodbye. Jullie zien me nog terug na de vakantie. En na de twee interlands
die er nog komen. Dinsdag vlieg ik naar Zwitserland voor de match tegen Marokko, daarna volgt Albanië nog. Ik denk dat ik nadien wel wat vakantie verdien.”
“Daddy gaat scoren”
Die mening deelde Jere Uronen. De Fin deed Zulte Waregem dood met een heerlijke goal. “Toen ik thuis vertrok voor de match, kuste ik mijn zoontje. ‘Daddy gaat scoren’, beloofde ik hem. Niet dat ik er hard in geloofde. Maar je ziet dat je nooit mag wanhopen. Het zag ernaar uit dat ik voor de eerste keer in mijn carrière een seizoen zou beëindigen zonder doelpunt. Mooi niet dus. Al was het geen makkelijke goal. Ik wilde van verder afdrukken, maar de keeper lag goed in de weg. Gelukkig raakte ik rond hem en vond ik nog een gaatje langs de paal.”
Zijn laatste kunstje voor Genk? Hij gaat zijn laatste contractjaar in.
“Daar wil ik nu niet over praten. Dat is tussen de club en mij”, besloot hij. “Wat ik wel wil zeggen, is dat Genk tot nu toe heel goed is geweest voor mij. Ik houd ook van het leven hier. Een straf zou het dus niet zijn, als ik hier nog langer blijf. Niet vergeten dat we opnieuw de Europa League in moeten. Ik hoop in ieder geval dat er snel duidelijkheid komt. Intussen focus ik me op vakantie met mijn gezin. Mijn vrouw en kind geven me veel energie.” Het mag dan niet het meest fonkelende Europees ticket zijn, toch is Philippe Clement terecht trots op de verdiende prijs, waarmee een steeds beter en flukser voetballend KRC Genk het seizoen afsluit.
Wie dit een vergiftigd geschenk noemt, bekeert zich best tot een wekelijks partijtje petanque of potje kaarten. Een echte sportman wil zich altijd en overal meten met de besten. Daarvoor moet Racing in juli en augustus drie voorrondes overleven. Een vervelende periode, die vooral voor de coach een grote uitdaging betekent. Het wordt niet makkelijk om de volledige kern fit en fris door een loodzware maand augustus te loodsen. Zelfs als reekshoofd is het geen sinecure om een plaats in de poules van de Europa League af te dwingen. Een prijs die wel fonkelt, zo bleek twee seizoenen geleden. KRC Genk bewees toen naast een talentenfabriek ook een topploeg te zijn. De prestige en het prijzengeld die daaraan vasthangen, zijn cruciaal voor een club met dit businessmodel. Zonder milde mecenas moet KRC overleven en groeien door een sportieve meerwaarde te creëren. Die vind je vooral in Europa, waar UEFA steeds guller is en de grote clubs naar toptalenten speuren.
Eind goed, al goed. Weinigen die er eind december nog in geloofden, maar machinist Clement kreeg een boemelende trein weer op de sporen. Benieuwd of hij ook de volgende stap kan zetten. Veel zal afhangen van de manier waarop zijn huidige kern wordt uitgebouwd. Dat enkele spelers verse lucht willen opsnuiven, hoeft geen probleem te zijn. Alleen moet er in hun vervanging extra evenwicht komen in de huidige kern. De komst van Piotrowski is een goed voorteken, de contractverlenging van Trossard een schitterend signaal dat het de clubleiding menens is om nog hoger te mikken dan dit seizoen.